Herkend door vrouw!

Vanmorgen bij de metro werd ik zomaar even herkend, door een oud klasgenootje.

Nu was ik niet de meest populaire jongen in de klas. Dus, alle mooie meiden gingen aan mijn neus voorbij, en kozen voor die patsertjes. Hmpf. Maarja, op de een of andere manier was deze Sacha vrouw nooit te beroerd om wel een gesprekje met me te voeren.

Ze woonde (of woont?) in een dorp waar wij de eerste jaren van mijn Nachthoorn-tijd nog carnaval kwamen vieren. Daar was ze ook een paar keer, en toen was het Heeee Roland!. Erg verbaasd, was ik dan altijd.

De rest van de Nachthoorns dachten altijd dat ik sjans had ofzo. Nouja, laat ze maar lekker denken.

En nu stond ze bij de metro te wachten. Ik liep langs haar, keek haar onbewust aan, en toen zag ik haar “Hoi” zeggen. Ik hoorde het niet erg, denk ik, want mijn muziek stond aan. Tijdens het lopen zei ik Hee! terug, net alsof ik haar herkende. Ik herkende haar ook, maar op het moment dat ik Hee! riep, wist ik nog niet precies waarvan ik haar dan kende.

School dus. De havo. Tijd geleden. Toch leuk, dat je mensen van zo’n lange tijd nog herkend. Als ze er een dezer dagen weer staat, ga ik stoppen en zeggen Hoe ist? .. ofzo.

Misschien maakt Alles kits? meer indruk, dat zegt Bas altijd. Nouja, whatever.