Meneer in de trein

woensdag 6 februari, 20:56:

Mijn plaats in de trein is veroverd. Tegenover me zit een man. Hij heeft een bordeaux rode ribbroek aan. Daarboven een zwart blauwe jas. Onder die jas een turquoise overhemd. En daaronder een wit overhemd met allemaal blauwe en zwarte lijntjes. Allemaal vierkantjes.

Zijn schoenen zijn gerafeld aan de achterkant en zien er afgetrapt uit.

Een kale plek op zijn achterhoofd, en zijn gezicht heeft hij ook al een tijd niet geschoren. Een zwart met grijze baard vult zijn gezicht. Geen stoppelbaard, maar ook geen volle baard.

Hij heeft een zenuwentrekje. Hij knikt steeds met zijn gezicht en knippert daarbij met zijn ogen.

Zijn ogen zijn bruin en zien er heel onschuldig uit. Hij stinkt niet, heeft een treinkaartje, en heeft alleen een shawl mee. Meer niet. Ik geloof niet dat het een alcoholist is. Ook geen zwerver. Maar ik denk wel dat hij erg eenzaam is.

Het gekke is: ik heb met hem te doen. Ik hoop zo erg dat hij er alleen zo uitziet omdat hij net uit zijn werk komt. Dat hij thuis een lieve vrouw heeft die op hem wacht. Ze heeft voor hem gekookt en geeft hem een fijne massage. Daardoor komt hij helemaal tot rust en doet hij even niet zo zenuwachtig meer.

Ik weet niet waarom, maar ik hoop echt dat deze meneer gelukkig is. Op zijn eigen manier. En ik hoop ook dat er niet allerlei mensen zijn die hem lastig vallen om zijn eigen manier.

Volgens mij is het helemaal geen kwade meneer namelijk.

Veel geluk, meneer…