Weblogmeeting Breda

Maandag 4 maart, 19:59

Op weg naar Enkhuizen word het misschien eens tijd om te beginnen aan mijn weblogmeetings verslag. Het komt er gewoon niet van, en nu heb ik een half uur de tijd.

Om 18:00 vond ik het tijd om weg te gaan bij Woedend! om een begin te maken aan een reis die achteraf te eigenlijk wel wat te lang was. Laat me astublieft niet nog eens die fout maken. Maargoed. Toen ik toch langs de FEBO liep leek het me handig om hier maar even wat te eten. En dat was maar goed ook, want er kwam geen andere gelegenheid.

Om 19:30 had ik afgesproken met Marloes. In Amsterdam kon ik een trein eerder nemen dan die ik volgens de planning zou nemen. Aan Marloes smsde ik dat ik wel veel eerder zou komen. Dit viel achteraf wel mee, het was maar een kwartiertje eerder. Marloes ging meteen van huis.

Het duurde langer dan ik gedacht had, maar enige tijd later kwam ik toch aan in Utrecht. Toen ik boven kwam van het perron zag ik Marloes meteen al staan met haar man. Ook de hond was present. Een ontzettend lief beest volgens mij.

We stelde ons allemaal aan elkaar voor. Marloes nam afscheid van haar man, en we gingen gelijk naar het perron waar we nog 20 minuten moesten wachten. Marloes greep meteen mijn arm beet, wat ze zelf misschien gekker vond dan ik. Zelf vond ik het in ieder geval niet meer dan logisch, maar misschien was dat wel gek. Dat het eigenlijk zo vanzelf ging. Ofzo.

Beneden op het perron was het nogal lawaaiig. Volgens mij heel lastig voor Marloes. Ik stelde mij zo voor dat ze waarschijnlijk 1 grote ruis hoorde.

Echt de oren van elkaars kop kletsen deden we niet. Marloes moest natuurlijk vaker dan een ander vragen om wat ik nou zij. Op de een of andere manier voelde ik me daar schuldig om. Kon ik niet wat duidelijker zijn? Later, in de trein, viel het me op dat ze me beter kon verstaan als ze me zag. Ze kan vast liplezen, denk ik.

Ergens in Den Bosch moesten we overstappen. Toen we de trein in liepen hoorde ik iemand Marloes roepen dacht ik. De tweede keer wist ik het zeker. Marloes zelf hoorde het niet, dus liep gewoon door. Ik riep haar terug, toen ik de roepster gelocaliseerd had. Vast een bekende van Marloes die ook naar de weblogmeeting ging.

Marloes herkende haar niet. Dat was best gek, maargoed, ze ziet niet zo veel natuurlijk. Toen de roepster echter haar naam zei ging er nog niet echt een belletje rinkelen. Wat bleek nou het probleem? Ze kenden elkaar van ICQ. Het meisje, of de vrouw, die riep had Marloes herkend van foto’s op de website van Marloes. Dus….. marloes is gewoon een beroemdheid!

Deze ontmoeting duurde niet zo heel lang, want ze moest er in Tilburg al weer uit. Toch wel even gezellig, en in ieder geval heel apart.

Eenmaal aangekomen in Breda moesten we met de bus. Toen ik rechtsaf wilde naar de streekbussen, zei Marloes dat we linksaf moesten naar de stadsbussen. Wie begeleid nou wie? vraag je je dan af.

Bij de bushalte moesten we nog best een tijdje wachten. Dit leek misschien nog langer omdat het zo koud was. Voor ons stapte twee jongens in die vroegen of de chauffeur een seintje kon geven bij halte centrum. Dat kwam mooi uit, dacht ik. Helaas ging deze chauffeur niet verder, maar kwam er een ander.

Toen de nieuwe chauffeur instapte en er 1 van de jongens naar voren kwam viel het kwartje ineens. Waarschijnlijk gingen ze ook naar de meeting. Waarschijnlijk hebben ze me dat ook wel horen zeggen tegen Marloes. Twee zielen 1 gedachte toen Marloes opmerkte dat we dan wel achter hun aan konden lopen.

Eenmaal uitgestapt besloot ik maar te bekennen dat wij ook naar de meeting gingen. Het bleken Jordi en Koen H. van watnou te zijn. Ze hadden net als wij geen idee waar ze heen moesten. Ik had een routebeschrijving met daarnaast de foto’s uitgeprint, maar hier had ik tot nu toe weinig vertrouwen in. Hij bleek echter precies te kloppen waardoor het cafe bijzonder makkelijk te vinden was.

Eenmaal binnen gekomen bleek het nogal donker. De muziek stond ook niet echt zacht, maar dat was in principe geen nadeel hoor. Gauw naar de bar alwaar je bij een schone barjufvrouw de muntje kon kopen tegen de beloofde prijs. Dat was dus gelukkig niet zo duur.

Terug gekomen van het bonnetjes halen sloot ik mij weer aan bij watnou. Die jongens kon ik tenminste van gezicht, inmiddels. Bovendien was het erg gezellig.

Ze gingen stickers halen. Daar kwam dan je naam, url of nickname op te staan. In mijn geval zou er Rolandow.org op staan denk ik. In den beginne wilde ik er niet aan. Leek me zo onpersoolijk, allemaal een bordje op. Je kunt toch ook vragen naar iemands naam? Dat bleek echter niet zo heel praktisch, bovendien had iedereen inmiddels zo’n sticker. Kreeg weinig aanhangers wat betreft het stickerloos blijven.

Overtuigd. Dus ik ook informeren naar stickers. Op. Geen nieuwe meer? Geen nieuwe meer. Nu was ik gedwongen stickerloos te blijven terwijl ik me er net bij neer had gelegd dat ik ook een sticker zou moeten dragen.

De rest van de avond was gewoon bijzonder gezellig. Hoewel ik niet wat ik nou moest verwachten .. als ik het wist, had ik dit niet verwacht. Nog gesproken met Camarados-dude GJ. We kwamen er achter dat we ongeveer teglijkertijd zijn begonnen, alleen is zijn formule gewoon veel beter. Overigens kent hij al die mooie vrouwen echt, heeft hij niet echt verkering met Esther, en komt Leonie in de FHM. Kijk, dat zijn nuttige dingen om te weten.

Tom ook nog even gesproken. Die klinkt een beetje als een neefje van mij met dat accent. Hoewel mijn neefje dat accent geloof ik alweer had ingeruild voor een Amsterdams accent. Tom wou liever niet op de foto, maar ik deed het lekker toch. Hij bleef nog staan ook, de held.

Natuurlijk Lotte nog gezien. Zelfs mee op de foto gegaan. En een bierviltje gehad, gesigneerd, met meer x-jes dan degene die voor mij een viltje kreeg. En daar ging het even om. Dus.

Na verloop van tijd zag ik Luna aankomen met haar jas aan. Dan was het vast tijd om te vertrekken. Navraag bij Suffie gaf een positieve uitslag. Het was waar, we gingen weg.

Eenmaal in de auto kwam ik er pas achter hoe die paar biertjes erin gehakt hadden. Een FEBO maaltijd is toch niet zo’n goede bodem. En eigenlijk wist ik dat al. Ga ik de volgende keer toch maar anders regelen. Zo laat je verkeerde indrukken achter natuurlijk, en dat was nu ook weer niet de bedoeling. Ineens koude lucht schijnt ook nog wel eens een negatief effect te hebben. Misschien was dat het (ook) wel. Hoe dan ook, dat doen we de volgende keer ook maar anders denk ik. Ga ik ook kijken of ik met een groepje kan gaan eten. Dat schept ook weer een band natuurlijk.

Op de terugweg vond ik dat ik onze chauffeur wakker moest houden. Anders is het zo saai. Ik wist echter niks te vertellen. Mijn mond wilde ook niet meer bewegen, kreeg er geen woord uit. Gelukkig hadden Luna en Whiskas elkaar veel te vertellen, dus dat was wel boeiend genoeg hoop ik. Gelukkig wist ik nog wel mijn ogen open te houden, anders had ik het helemaal asociaal gevonden van mezelf. Hopelijk mag ik nog eens meerijden met suffie als de situatie zich voordoet.

Eenmaal op Amsterdam CS moest ik nog even wachten op de nachtbus. Daar viel ik in slaap, waardoor de buschauffeur volgens mij een paar keer moest roepen dat het de laatste halte was. Zo’n drie haltes te ver :-(. Eenmaal thuis gekomen was het 4:30 dat ik in bed lag. Moest er om 8:00 weer uit om te werken. Dat heb ik de volgende dag maar moeten afbellen, dat had nooit gelukt.

Al met al erg gezellig dus. Volgende keer ben ik er vast weer bij, maar het is me nu wel duidelijk dat ik nooit meer naar Breda ga voor zoiets.