Er werd aangebeld. Niemand reageert. Nog eens aanbellen. Weer niemand die reageert.
De telefoon gaat. Iemand begint langzaam te bedenken dat er misschien iemand aan de deur staat, die hem heel graag open wil hebben. Er wordt weer gebeld. Dat is de druppel, de deur gaat opengemaakt worden.
Gelukkig maar. Het was de ontbijtservice. Voor mijn en Paula. Wat een verassing!
Broertje lief komt naar boven en beukt keihard op de deur. Ik schrik me wild en schreeuw Ja ja ja jaaaaaaaaa! om aan te geven dat we het gehoord hebben.
Hij zet twee stappen naar binnen, zet twee dozen neer, en loopt weer weg. Zijn cadeautje? Die zou maandag pas klaar zijn!
Nouja. Ben te moe hoor. Maar … toch maar even kijken. Hm. Iets met doorschijnend plastic. En een roos. En een kaart.
Van mijn collega’s van Woedend!. Wat gaaf! Wat leuk! Wat supercool! Helemaal uit Amsterdam gekomen, de ontbijtservice. En de koffie was gewoon heet.
Echt heel goed.
Bedankt, collega’s. Zal maandag iedereen nog even persoonlijk bedanken. Maar voor nu alvast: dank!
Nartuurlijk nog van hartegefeliciteerd en heel veel plezier met deze nieuwe leeftijd!