Dichten

Schrijf je ook wel eens gedichten? vroeg hij me in de kroeg. Nee, eigenlijk niet. Gedichten zijn maar lastig. Om ze goed te maken.

Gek genoeg deed ik toch een poging onderweg, en kwam er wat uit. Of we van een gedicht kunnen spreken weet ik niet, maar what the heck. Het is wat dramatischer dan bedoeld, maarja, je moet van de stemming gebruik maken zullen we maar denken. Komt ie….

Mijn tranen zijn vol, door de leegte van binnen.
Wat gaat er gebeuren, moet ik opnieuw beginnen?

Vragen blijven vragen zolang ze niet gevraagd zijn.
Maar ik wil niet vragen, bang voor het antwoord en de pijn.

Eenzaam over straat, eenzamer dan ooit.
Eenzaam als altijd, maar toen merkte ik het nooit.

Alleen naar m’n werk en alleen weer naar huis.
Tuurlijk rijden er mensen mee, maar ik voel me eenzaam, net als thuis.

Langzaam loop ik naar mijn werk nu. Het beeld begroet mij.
Hij staat hier al jaren alleen, dat gaat nooit voorbij.

Misschien ga ik maar naast hem zitten, het arme beeld.
Naast hem, samen alleen, ben nu toch maar verveeld.

Heb het idee dat het nog niet helemaal af is. Maar weet even niet wat er nog meer bij moet hoor. Nou goed. Hoe is ut, zo voor een eerste poging? Zal hem eens op het dichtersboard plaatsen, ofzo. Kijken wat de specialisten er van zeggen.