Gipswand

Gisteren tijdens het piekeren kwam er een soort van metafoor in me op. Dat heb ik dan wel eens. En dan krijg je een soort filosofische gedachte. En natuurlijk denk je dan meteen in een “logje”, als echte lifelogger. Het ging overgeveer als volgt denk ik ….

De muur die ik probeer op te trekken heeft veel weg van een gipswand. Het is lekker snel klaar, maar tegelijkertijd niet zo stevig. Gooi je er een plens water overheen, of een emmer tranen, en de muur begint zwakker te worden.

Hij stort niet meteen in hoor, maar als je je vinger er overheen laat, geeft hij wel af. De natte plek, is een zwakke plek.

Je kunt er ook met een moker een paar beukers tegen geven. Dan ga je zeker door de muur heen. Kun je weer opnieuw beginnen met bouwen. Kut is dat.

Het is ook een gekke muur. Hij is gewoon recht, en aan het eind stopt hij. Als je wilt, kun je dus gewoon doorlopen naar het eind, en om de muur heen lopen. Maarja, daar moet je maar net zin in hebben.

Er zit ook een deur in de muur. Maar die deur, daar heb ik de controle over. Ik doe hem open voor wie ik wil, en ik ga eruit wanneer ik wil. Alleen ik heb de sleutel op het moment. Maargoed, zoals gezegd, je hebt eigenlijk helemaal geen sleutel nodig. Als je kwaad wilt, haal je die muur zo weer weg.

Zo nu en dan staat de muur op instorten. Moet je er achter gaan staan, en met beide handen steunen om ervoor te zorgen dat hij niet gewoon omvalt.

Ja, het is een gekke muur. Je hebt er geen bal aan, maarja, je moet toch wat huh. Een betonnen muur kan gewoon niet op deze fundering.

Misschien maar eens verhuizen, over een maand of wat. De toekomst zal het leren.