Het werd maar weer eens tijd voor een andere opstelling. De afgelopen tijd was het hier behoorlijk hot. Nouja, goed, tijd om wat minder computers aan te laten staan.
Nu zitten we nog met z’n drie-en hier. Marjolein is gepromoveerd tot receptie, en Evita is natuurlijk aan het sparen om naar Israel te gaan enzo. (Doe het niet, doe het niet!).
Nu zit ik achterin, zeg maar. Waar Evita ooit zat, en een opstelling voor de vorige opstelling. Kijk ik dus met mijn snuitje richting de trap en zie ik eindelijk al het bezoek aankomen. Dat is wel relaxt. Geen mensen meer die je zomaar besluipen.
Dat besluipen was het probleem niet zo. Maar die trap ineens tegen je burostoel wel. Daar zijn we nu dus vanaf. Ben opzich wel tevreden zo. Zit wel alleen in mijn hoekje, maar dat vind ik helemaal niet erg.
Ben benieuwd hoe lang we het nu gaan volhouden.
het oogt wel lekker rustig roland zo in een hoekje, alleen: schijn bedriegt, hij zit nu verder en moet dus meer zijn best doen om herrie te maken, en dat lukt. verder is lucianno nu los aan het komen door alle tegen mijn hoofd te gooien (hij gooit nog raak ook)
Jammer dat Evita is vertrokken. Nog meer jammer is dat ik nu het slachtoffer ben van alle losliggende meuk waar vroeger Evita het slachtoffer van was…. Ook indrukwekkend is wat er door de lucht schiet hier, van prullenmanden tot keiharde gevulde paaseieren….heel ontspannen werken zo! Roland, en de rest hier; bedankt!
Volgens mij vind Rolandow het stiekum ook wel prettig dat niet iedereen meer op z’n monitor kan kijken :p
He, he, eindelijk iemand die bergijpt wat voor een zware tijd ik heb moeten doorstaan….succes Marjolein!