Verjaardag

Even wat kleding verwissellen thuis (en dan vergeet je de schoenen, en loop je dus met rood en gele veters rond). Een financiele bijdrage in een enveloppe, geen tijd voor een kado :-(.

En op naar Almar. Was ik nog nooit geweest. Nieuwe kansen, nieuwe prijzen. Echt leuk om eens ergens anders te zijn dan waar je standaard bent. Ik bedoel, standaard is okay, maar ik vind het altijd leuk en een uitdaging om nieuwe mensen te leren kennen.

Waar kan dat beter dan op een verjaardag waar je anders nooit komt? Met mensen die daar komen, die je soms van gezicht kent. Soms ook nog van naam, uit de kroeg ofzo. Of soms gewoon helemaal niet.

Na een tijdje was het bier op, paniek paniek. Maar er was nog een vaatje. Dus kreeg ik bier uit een plastic bekertje.

Goed gesprek gehad met Cindy. Zo leer je elkaar nog eens beter kennen ook, na verloop van tijd. Da’s goed. En toen ineens werd er besloten om naar de kroeg te gaan. Om 1:30, dus dat is nog krap ook. Geen tijd meer voor een kroegentocht.

Ik moest pinnen. Dus was de groep even kwijt. Cindy was de groep ook kwijt, blijkbaar, en vond zelf dat ze al aardig dronken was. Nouja, dat zal ze zelf wel beter weten dan ik .. haha. Anywayz, wij wilden naar de Tempelier, en de rest wilde naar het Kroegie.

Al de charmes in de strijd, maar niks hoor, ze liepen zomaar weg. Wij eigenwijs, wij evengoed de Tempelier in. Met z’n twee-en.

En we waren eigenlijk best tevreden over ons besluit. Cindy was niet meer in staat om van de kruk af te komen zonder te vallen, dacht ze zelf. Dus gedanst werd er niet. Opzich geen probleem, want ik kan het toch niet. Maar toch vind ik het wel geinig, en hey, als ik eenmaal bezig ben, kan het me toch niet meer schelen.

We gingen aan de borrels. Rooie wodka met Red Bull. Het was geen rode wodka, en ook geen echte red bull (het komt uit een pompje?!), maar het smaakte er wel naar. En het kostte er ook wel naar. Dus vrolijk doorgaan. Borrel na borrel. Tot een stuk of 5, 6.

Toen vond ik het niet meer verantwoord om een klein meisje op een kruk te laten zitten, als de kans groter wordt dat ze eraf lazerd. Op is op, moe is moe. Dan moet je naar huis. No problem.

Dus ik zei we gaan! en jij moet naar huis. En dus gingen we. Netjes thuis gebracht, om er zeker van te zijn dat het onderweg niet mis ging. En mooi op tijd naar huis .. uurtje of drie geloof ik. Half vier thuis. Nog eventjes wat eten, want dat avond eten, daar was ook niet veel terecht van gekomen.

En toen mooi op tijd naar bed. Niet al te dronken. Dus vandaag redelijk fit. Moet morgen geen problemen opleveren in ieder geval. En da’s goed. Ik leer het wel.

Bedankt voor de gezelligheid Cindy :-). We blijven stug naar de Tempelier gaan hoor! Haha.