Stoppen!

Zo heej, wat heb ik slecht motor gereden vanochtend zeg, niet te filmen. Volgens mij is dit wel de zwartste dag zo’n beetje, en dat terwijl ik uitgerust en super nuchter was.

Een hele tijd was ik bij Silvia op les, dus daar was ik opzich aan gewend inmiddels. Nu weer terug bij Alfred, die me meteen overlaadt met commentaar. Zal ik wel verdiend hebben dan.

Het toppunt was wel heer erg hoor, en best om te schamen.

Gewoon 3 keer een verboden-in-te-rijden bord genegeerd.

Ze waren wel alle drie verschillend hoor. Dat is ook het probleem denk ik. Waarom maken ze niet gewoon één bord voor verboden in te rijden. Is toch veel makkelijker te onthouden?

De eerste keer reden we door een woonwijk. En voor de speciale verrichting tussenstop had ik als commentaar gekregen dat ik beter de straatjes in moest kijken, meer moest bewegen.

Dus dit keer was ik vrolijk elk straatje aan het inkijken, mijn hoofd duidelijk die richting op bewegend. Ging uitstekend, vond ik zelf.

Totdat er op de hoek van zo’n straatje ineens een paal stond met borden. Toen ik klaar was met het straatje inkijken, zag ik de borden, en reed er met een slakkegangetje voorbij. Hee, zo’n bord met een autootje en motor erin, en een rode circel er omheen. Was dat niet dat ik hier niet mocht rijden?

Al gauw hoorde ik een bevestigende stem in mijn oortje. Verboden in te rijden. Shit. Vast en zeker gezakt, als ik bezig zou zijn met examen.

Maargoed, dat gebeurt me niet nog een keer dacht ik. Terug gereden, straatje in gegaan. Allemaal behoorlijk krap enzo, dus ik reed heel voorzichtig, heel langzaam.

Rood bord met een wit streepje in het midden. Fuck. Dat is er vast weer één. Of niet? Was het niet dat je niet mocht parkeren? Tegen de tijd dat ik al die gedachten had gedacht was ik er al bijna. What the heck, ik gok het gewoon.

Ja, en da’s de tweede keer! riep het oortje. Oei. Door de grond, minstens. Met motor en al. Misschien is fietsen toch beter voor Rolandow.

Nouja. Nu zullen die borden toch wel op zijn? En inderdaad, het eind van de woonwijk was in zicht. We gingen nu weer wat ruimere straten op. In m’n element, dit moet me toch wel lukken… ??

Dus we rijden zo het Keern af .. en verder en verder. Tot ik, ver van te voren al, het idee krijg.. hm .. we komen zo bij een bussluis. Daar mogen we toch helemaal niet in??

Hmm, maar dan zouden er hier al bordjes moeten staan. Staan er niet. Vreemd hoor. Nouja, op blijven letten Roland, op blijven letten.

En ja hoor. Daar was de bussluis. Dit keer gewoon een wit bord met rode rand. Niets erin getekend ofzo, geen brommertjes, geen auto’s. Uitgezonderd bussen stond eronder. Zie je wel, toch verboden dacht ik. Mij krijg je niet.

Dus ik ga steeds langzamer rijden, tot ik bijna omval. Zeg dan wat! dacht ik … Zeg waar ik heen moet!. Ik keek naar rechts. Woonwijk .. nee, da’s niks. Waar moeten we heen?

Ja, wat zou dat bord nou betekenen hè Roland? zei het oortje. Ik haalde mijn schouders op. Meer om aan te geven dat ik niet wist waar ik heen moest dan dat ik door wilde rijden.

Ik reed voorop, de andere leerling ging rechtsaf de woonwijk in, en de instructeur er achter aan. Ze zullen wel gelachen hebben, wat een sukkel.

Misschien dat zelfs de fiets nog wat hoog gegrepen is. Waarschijnlijk krijg ik totale rij ontzegging. Alleen nog maar voetpaden voor Rolandow. Bij godsgratie mag ik in een bus of taxi zitten, als ik maar met m’n takken overal van afblijf.

Ach. Volgende keer doe ik gewoon dubbel mijn best, en dan compenseer ik deze foutjes wel weer.

Toch?