Goed idee van Merel.
Toevallig was ik op dat moment even op IRC. In mijn herrinering was het warm, en blijkbaar was het even een moment dat er weinig te doen was.
Er riep iemand dat er een vliegtuig gecrashed was in het WTC. Ik ging er meteen vanuit dat het een ongeluk was. Volgde het gesprek verder niet erg, en klikte op een ander programma waardoor het gesprek naar de achtergrond verdween.
Toen kwam er iemand boven, volgens mij Benno, de directeur van het bedrijf waar wij boven zaten destijds. Dat er een vliegtuis was gecrashed. Dat wist ik al, so? Ongelukken gebeuren.
Wij waren de enige met een TV. TV aan. We zagen beelden van het eerste vliegtuig dat erin ging. Kort daarna volgde het tweede vliegtuig en viel ineens bij iedereen het kwartje. Dit was helemaal geen ongeluk.
Ongeloof. Verbijstering. Alles lag stil, iedereen was druk. Opgelaten op de één of andere gekke manier. Dit kon toch niet? Wie doet nou zoiets?
De rest van de dag heeft de TV aangestaan. En weer een crash. Het Pentagon. Ik dacht dat Amerika totaal vernietigd zou worden. Ze vallen aan op het moment dat niemand het verwacht, en zullen doorgaan tot er niets meer over is om aan te vallen.
Het nieuws vertelde ik door op IRC. Niemand las elkaar echt, iedereen was alleen maar emoties aan het spuien en nieuws zo gauw mogelijk aan het neerzetten.
Van werken kwam nog weinig terecht. Het was druk bij ons, iedereen zat om de TV.
Aan het eind van de dag, nog steeds vol ongeloof, terug naar huis. Iedereen had het erover. Iedereen wist er van.
Ik was gewoon op mijn werk, en zat er bovenop.
Waar was u op 911?
tja ik zat op school en we hadden een toets op de computer, maar ik kan me niet herinneren dat we die af hoefden te maken
we zaten op dat moment namelijk alleen maar te internetten om meer te weten te komen…
In suriname was er op dat moment een heeeel hevig tropisch onweersbuitje bezig.
Die beelden op cnn met donder en bliksem op de achtergrond maakten het nog net ff heftiger ..brr
Wij stonden met de hele postbank voor de tv. Waar normaal alle koersen te zien op zijn, zag je nu overal ‘t nieuws.
Wij waren op dat moment allebij gewoon thuis. Maar eerlijk gezegt weet ik dat niet meer precies. Wat me wel is bijgebleven is het ongeloof en de verbijstering. De onmacht en de invloed die het nog lange tijd heeft gehad op mij. Nooit gedacht dat zoiets zoveel invloed kan hebben. Ik heb me gewoon een paar weken klote gevoeld.
Ik denk dat ik een website zat te ontwerpen. Denk ik. Want dat was meestal zo.
Mhmm ik was thuis die dag (ziek). Ik lag de hele middag al een beetje te zappen in bed; tot ik op CNN uitkwam. Het eerste vliegtuig was toen net gecrashed. De tweede zag ik er live ingaan op het moment dat ze commentaar aan het geven waren op het eerste ‘ongeluk’.
Volgens mij weet echt iedereen nog precies waar ie was en wat ie deed die dag…..
Was aan het werk en hoorde dat er een vliegtuig in het WTC was ingesuisd via de radio. Een ongeluk dacht ik ook in eerste instantie, later toen ik thuis kwam kon ik het gewoon niet geloven, onwerkelijk allemaal…
Ik zat in de kroeg. Toen was de Bijaard nog op t Roode Steen. Erg he? Het duurde ook n tijdje tot het echt to me doordrong.