Niet dat ik wist dat hij weg was hoor. Dat hoorde ik ook pas vanavond.

Zelden kom ik in het Kroegie. Het is gewoon mijn kroeg niet. Je kunt niet overal tegeijk zijn, zeg maar. En bovendien is het er vaak druk. Opzich niet mijn ding, drukte.

Maar wegens omstandigheden vandaag dus wel. En daar was Martijn ook.

Op de HAVO konden Martijn en ik het wel goed vinden met elkaar. We zaten dikwijls naast elkaar, voor zo lang als het duurde dan.

Onze mappen hadden we ingericht als geavanceerd explosief commando centrum. We zaten aan de raam kant van de klas. Kwam er een fietser voorbij die ons niet aanstond, dan drukte Martijn op de knop, en werd de fietser in onze fantasie opgeblazen. BWOEM deden we dan. Om aan te geven dat het echt afgelopen was.

Aan de rand van onze mappen hadden we connectie-dingen getekend. Als de mappen tegen elkaar aan lagen, kwam het precies overeen. Dan waren we “connected”. Het was dus zeer belangrijk dat Martijn altijd links zat, en ik dan rechts. Anders konden we niet connecten.

En zo waren er meer dingen. We belden met elkaar door onze rekenmachine. Bloedserieus. En Marijn hoorde vaak geklopt vanuit een kast. Daar was vast iemand opgesloten.

Het duurde dan ook vaak niet lang totdat een leraar vroeg waar we mee bezig waren. Verbaasd keken we op uit ons spel. Mee bezig waren? Dat mag toch wel duidelijk zijn ja? Dit zijn Belangrijke Zaken die gedaan moeten worden!

Vlak daarna moest ik naar voren. Bepaalde nieuwe lessen gingen we maar vast niet naast elkaar zitten om zulke dingen te voorkomen. En om nog iets van de les te kunnen volgen.

Vanavond was als vanouds. Zelfde humor, zelfde Marijn. Het was wel een tijd geleden (jaartje of 6?) maar verder was het in 1 keer weer OK.

Morgen zien we elkaar misschien bij Beach Pop. En anders bij de AA.

Tot dan dan.