When you’re in need of love, who give you care and attention
Nog nooit in mijn leven heb ik me zo hoeven vergissen in iemand denk ik. Of misschien is er nog nooit zo’n groot verschil geweest tussen wat de één vrienden zijn vindt, en wat de ander ervan vindt.
Voor mij is vrienden zijn, goede vrienden, iemand die je kunt vertrouwen. Waar je op kunt steunen. Waar je mee kunt lachen, feesten, uitgaan, maar waar je ook kunt huilen als het moet.
Vriendschap kost ook moeite af en toe. Want wie kan je nou kwader maken dan een goede vriend? Als je het niet eens bent met elkaar, laat je het niet zomaar zitten. Het gaat tenslotte om je vriend, dat is belangrijk, dus het moet uitgepraat worden!
Dat heb ik dan. Als ik iets stoms heb gedaan tegenover een vriend of vriendin, dan wil ik daar over praten. Hey sorry, verkeerd gedaan, maar het zal nooit meer gebeuren. Dat probeer ik dan.
Daar heb je credits voor opgebouwd bij elkaar. Je weet, als goede vriend zijnde, zelf wel hoe fout je zit. Of hoe fout de vriend zit.
Dat iemand beweert om vrienden te zijn, en dan gewoon wegloopt als het even te zwaar wordt, dat kan ik niet begrijpen. Dat gaat er bij mij gewoon niet in. Misschien is diegene te stoer ofzo, om toe te geven, denk ik dan. Misschien voelt diegene zich dan afhankelijk, of klein, of zielig.
Da’s nu juist het mooie van vrienden. Die vinden je nooit zielig of klein. Zelfs al weet je het even niet meer, die helpen je dan gewoon. Zo hoort dat.
Een vergissing als deze is zeer pijnlijk, kan ik u melden. Ik moet het kwijt. Weet niet hoe. Misschien helpt dit iets, maarja …
Gelukkig heb ik vrienden, waar ik dingen kwijt kan.
Friends will be friends.
Vriend :)
Je wordt ouder (ooh, heerlijk dat ik dat zomaar opschrijf)… Op den duur gaat het kaf zich van het koren scheiden, zeker qua vriendschappen… het is op het moment kut en klote, maar later, later… dan begrijp je dat het de bedoeling was en dat je echte vrienden nog wel naast je staan…
Roland…je weet dondersgoed hoe het zit, en als je het niet snapt/begrijpt dan heb je me nooit gekend!! en ik dacht toch echt dat je me wel kon….jammer heel jammer!!
Ik weet inderdaad donders goed hoe het zit ja. En dat is nu juist het jammere.
Hoe moet ik jou nou helpen, als het verdriet wat je hebt om mij gaat?
Verdriet is geweest. Het is nu meer frustratie, ongeloof en teleurstelling.
Kunnen jullie dat dan misschien niet beter via de telefoon doen? Of, ik zeg maar wat, in het echt? Volgens mij is dat nog steeds de ultieme manier waarop mensen met elkaar om gaan.
Klopt. Daarom vind je hier verder ook niks meer terug. De rest is gelukkig persoonlijk besproken.
Maar aangezien ik censuur zoveel mogelijk probeer te vermijden, kan ik dit soort dingen toch moeilijk verwijderen uit mijn reaktie dinges.
Het ging niet om het verwijderen, rolandow. Dat moet je ook helemaal niet doen. Het ging natuurlijk om het toevoegen. Wel eerlijk, om dat hele gebeuren zomaar ‘en plein public’ te doen, maar waarschijnlijk niet de beste oplossing. Denk ik. Vandaar mijn postje.
Misschien niet de beste oplossing, nee. Maar aan de andere kant, het is mijn site, met mijn persoonlijke dingen erop.
Toen ik daar aan begon, had ik me voor genomen nooit rekening te houden met de mensen die dit lezen, maar altijd de afweging persoonlijk te maken.
Helaas wordt dat wel steeds moeilijker.
Maar het blijft mijn dagboekje :-).