Met mijn broodje zalm in mijn hand liep in de stationshal uit van Centraal Station. Door mijn radio 538 heen hoorde ik Mag ik je iets vragen?

Er vanuit gaande dat het niet voor mij was, sloeg ik linksaf om mijn weg te vervolgen naar Woedend!. Ik hoorde nogmaals dezelfde vraag, maar werd nu ook aangetikt.

Dit was al de tweede vandaag. De vorige kwam om geld vragen (wat de meeste doen) toen ik geld wilde gaan pinnen. Daar heb ik al helemaal een hekel aan. Oprotten.

Nu ik werd aangetikt werd het wel erg persoonlijk. Ik keek om, en in een flits van een secode zag ik het gezicht van de jongen. Hij leek me student. Vast een lang interview vanwege een of ander onderzoek wat hij wilde houden.

Geen zin. Geen tijd. Ik ben aan het ontbijten en ik moet naar m’n werk. Laat me met rust. Ik bromde een HMM en schudde met mijn hoofd om aan te geven dat ik er geen zin in had. Ondertussen liep ik onbeschoft door.

Een paar stappen later begon ik te twijfelen of ik dit gezicht niet kende. Volgens mij wel. Volgens mij was het Stephan.

Woensdag is hij vast bij de jamavond, dan zal ik het even checken. Maar voor nu alvast: sorry :-).