Opbokken

Dan gaan we nu iets leuks doen. We gaan opbokken Jaa, da’s heel leuk.

Ik keek de goede man onbegrijpend aan. Opbokken? Nooit van gehoord.

Wel van afbokken. Dat deden we vroeger op de basisschool. Dan ging je gewoon ontzettend stom ouwehoeren, zodat de ander niks meer te antwoorden wist. Dan wreef je over je kin alsof je daar een sikje had zitten. Dat was het teken. In het begin werd hier nog “bok!” bij geroepen, maar na een tijdje had iedereen wel genoeg aan dit teken.

Het voltooid deelwoord was afgebokt. Niks meer te ander? Dan ben je afgebokt.

Maar nu gingen we opbokken. En dit was veel belangrijker, want hier hing mijn fel begeerde roze brevet vanaf.

De man begon een beetje warrig uit te leggen. Ik moest de motor, aan de hand, tussen vier pionnen zien te krijgen. Dit was de denkbeeldige schuur waar de motor in moest. Uiteraard zat de deur niet aan de voorkant, maar aan de linkerzijkant, zodat ik ook nog even een bochtje moest draaien.

Dit was overigens een oefening die we in totaal precies 0 keer hadden geoefend. Vandaar ook dat ik er niks van snapte natuurlijk.

En dus blijkt zo’n motor nog veel meer te wegen dan je aanvankelijk al dacht. Een motor op de standaard krijgen zoals je bij je Tomosje doet, zo gaat dat dus niet bij de motor. Een beetje op die standaard staan en dan aan je stuur trekken om hem erop te krijgen. Forget it, forget it, forget it, vergeet het!

Uiteindelijk herrinerde ik me hoe ik het de instructeur eens zag doen. Ohjah.. aan 1 van die beugels kon je hem omhoog trekken. Uiteindelijk lukte dat.

Ik had de examinator afgebokt.