Wow.
Dat is even schrikken. Blijkt dat de wereld ontzettend klein is. Of erger nog, dat er gewoon met ons gespeeld wordt.
Wat is het geval? Blokkie kent ook de jongen die laatst een ongeluk heeft gehad.
Dus ik vertel dat aan hem. En even later staan we allebei toch wel een beetje vreemd te kijken. Hoe kan dit nou? Dit kan toch haast geen toeval meer zijn?
Ik heb helemaal niks te maken met Mark. Laat staan de mensen bij Webxpose. Zou je denken. En dan ineens blijkt er toch weer een band te zijn, waardoor die mensen elkaar kennen.
Eng hoor. Ben benieuwd wat de speler die ons bestuurd nog meer in petto heeft voor ons. En je gaat je afvragen wat voor invloed je zelf nog hebt in je leven. Bepaal ik zelf wel of ik hier wil werken? Of wat dat bedacht door de speler. Die ons als kleine poppetjes in zijn wereldje ziet. Een soort Sim City.
En dattie na anderhalf jaar denkt.. kom, laat ik die Mark eens een paar centimeter veplaatsen op het bord. Laat ik die ook eens bij Woedend! neerzetten. Kijken wat er gebeurd.
Voor de speler een paar centimeter op zijn spelbord. Voor ons iets onbegrijpelijks.
Ik geloof niet in een God, of in een andere bestaande godsdienst. Maar er is meer dan sterren alleen in de lucht. Dáár ben ik wel van overtuigd.
Toeval en de Wet van de Grote Getallen, Rolandow. Er zijn zoveel dingen die alle mensen op een of andere manier met elkaar gemeen kunnen hebben, dat het bijzonder toevallig zou zijn als dat er niet regelmatig uitkwam.
Alleen filteren wij alle (miljarden) non-connecties weg tegen een (1) wel gelukte.
Wacht even, ik moet even Jennifer L. in mijn Simcity spel wat dichter bij mezelf zetten… :-)
Ja, de wereld is écht heel klein..