René

Ik doe zo mijn best om op je site te komen, maar het lukt steeds maar niet!

René kwam naast ons zitten, en plakte hier en daar nog eens wat stickers op. Op glazen, pakkies shag, nouja.. alles waar de sticker op paste zo’n beetje.

Hij had m’n weblog vandaag nog eens bekeken. En hij had een tip: de verhaaltjes moeten leuker. Smeuïger. Hoe weten mensen nou wat er gebeurd was met dat meisje tegenover me in de trein? Waarom laat ik de fantasie niet de loop, en zet ik dat hier neer?

Ik legde hem uit dat dat mijn doel helemaal niet was. Ik wilde gewoon verhalen wat er gebeurd was. Soms gebeuren er leuke dingen, die dik ik soms een beetje aan, of vertel ze op een volgorde zodat het wat leuker wegleest. Maar veel van de waarheid wijk ik nooit af.

René werd steeds fanatieker. Verzinsels wilde ie hebben, dat wilde mensen zien, daar zitten ze op te wachten.

Ineens greep hij Ron bij z’n lange haren. Voordat Ron een kik kon geven had René hem al vast in een soort van houtgreep. Hij hield de kurketrekker van z’n zwitsers zakmes op de keel van Ron.

Waar heeft ie die zo snel vandaan? dacht ik nog.

Het mes was niet groot, maar zo’n scherpe punt in je adamsappel is toch ook niks.

Hier, dit is pas een verhaal! Ga je dit ook vertellen? Nou, nou?

Vuur kwam uit zijn ogen. Het leek wel of hij zichzelf niet meer was. De vrolijk stickerende man van zonet had plaats gemaakt voor een losgeslagen agressieve kunstenaar.

Ik antwoordde nonchalant. Of het me niet zoveel kon schelen dat hij Ron te pakken had. Dat heb ik wel eens gezien in films. Gewoon niet toegeven. Hij wil Ron helemaal niet, hij wil gewoon dat stukje. Als hij weet dat het me niet zoveel boeit wat hij Ron in z’n keel prikt, dan laat ie vast wel lost.

Hoopte ik…

Hij zag inderdaad dat het niets uithaalde, en zijn greep op Ron verslapte. Ineens begon hij te zingen. Keihard. What shall we do with the drunken sailor. Niet bepaald een muziekje dat hij in Swaf geleerd had denk ik.

Als een ware zanger stond hij daar te zingen. Steeds harder. Hij deed nu zijn armen uit elkaar, alsof hij wilde aangeven dat hij voor een groot publiek aan het zingen was. Ron bedacht zich geen seconde en sprong op, rende keihard naar boven via de nooduitgang.

Toen René uitgezonden was deed Nico de muziek voorzichtig weer aan.

Zo, biertje jongens?