Carnaval 2003

Het zit er weer op. We zijn thuis, en we moeten weer normaal doen.

Maar het was geweldig. Thema aan het begin was après-ski, waarbij de waterscooter natuurlijk de topper was. Maar wat mij betreft was het ook een soort confronteer-maar-gewoon weekend.

Van het onschuldig contracteren van opa Tonnetje, tot het versieren van meisjes met vleugels aan toe.

Zo was er een lieveheersbeestje, dat opzich wel iets moois had. Vonden wij dan. Dus je kunt dan wel een kwartier met de camera in de aanslag wachten tot ze zich omdraait, maar je kunt het ook gewoon even vragen. Volgens mij zei ik letterlijk ja hallo, we staan nu al een kwartier te wachten tot je je eens omdraait, maar dat schiet zo niet op met jou huh?

Even later had ik mijn volgende versierzin bedacht. Overigens waren we deze versierzinnen luid en duidelijk aan het bedenken, zo luid en duidelijk dat ze er openlijk van mee kon genieten. IK HEB HEM! riep ik dus even later.

Liep naar d’r toe en zei .. weet je wat mijn lievelingsdier is? Lieveheersbeestjes! Echt heel stom toevallig! Ik heb d’r drie op m’n kamer.

Ze wees naar de mensen die voor haar stonden. Dit zijn mijn vader en moeder, zei ze. Daar zakte de moed al een flink eind in de schoenen. En da’s m’n vriend, wees ze naar een andere gozer.

Einde oefening.

Maar er was nog hoop. Want in Helmond zouden we onze eigen begeleidsters krijgen, hadden we al op het programma gezien. Sabine. Dat klonk al goed.

Dit verhaal was allemaal in de plaats gebeurd waar Lotte toevallig woont, Geleen dus. Zo kom je nog eens ergens.

En ook hier maar de confronterende methode toegepast. Gewoon meteen vol op de foto, daar worden ze alleen maar mooier van. Sabine en Eelke.

Twee heel gezellige meiden die we volgend jaar zeker weer mee moeten hebben! (Mochten ze dit lezen, mailen alstublieft!)

In Helmond hebben we de eerste plaats weten te bemachtigen bij een wedstrijd meer zeer veel en dolenthousiast publiek. Da’s pas mooi om voor te spelen.

Hierna nog even wezen stappen in Helmond… en dat waren de hoogte punten opzich wel zo’n beetje. Het is niet te doen om alle avonturen hier neer te zetten, maar misschien bedenk ik me morgen ofzoiets nog een leuke anekdote.

Foto’s vertellen mischien wel meer (dan genoeg).