CeBIT

Zo’n 5 uur heen, en zo’n 5 uur terug reizen. En dan een een uur of vijf rondlopen, om tot de conclusie te komen dat er eigenlijk weinig te beleven is op die cebit beurs.

Waarschijnlijk is het wel leuk of nuttig als je iets specifieks zoekt. Dat je een beetje met mannetjes kunt gaan praten, en informatie inwinnen.

Wij zochten eigenlijk naar algemene nieuwtjes. Nieuwe snufjes. Nieuwe dingen waar wij misschien iets mee konden. Maar wat er stond konden we eigenlijk allemaal al.

Digitale cameraatjes, MP3 spelers, grote indrukwekkende storage servers, computer dingen (van volledige pc tot muis). En dat dan allemaal heel ruim opgezet. Want groot was het wel. Waardoor je niet telkens onder de voet werd gelopen door mensen.

Je kon er ook niks kopen. En dat was jammer, want ik was mijn camera vergeten. En Pim wilde toch al eens een digitale, dus die konden we mooi hier aanschaffen. Niet dus. Alleen kijken. Geen prijskaartjes, alleen specs en showmodelletjes.

Dat was overigens wel geinig, vond ik. De camera’s zaten aan een draadje tegen het meenemen, maar werkte voor de rest gewoon volledig. Hoewel er meestal geen geheugenkaartje in zat. Sja, die worden er natuurlijk ook uit gejat.

Maar je kon dus wel leuk een beetje spelen en zoomen met ‘t ding. Wat dat betreft een leuke kans om verschillende camera’s te proberen. Maar als er geen prijskaartje aanhangt, is het lastig vergelijken.

Verder hebben we ons eigenlijk voornamelijk vermaakt met de PR dames. Wie had de leukste dames rondlopen om publiek te trekken? Viel over het algemeen best tegen. We zagen een hoop gemiste kansen. Dames die wel stonden afgebeeld op de stands, maar die dan niet rondliepen. Behalve bij Konica geloof ik, die hadden hun stripfiguurachtige poppetje ook in het echt rondlopen.

En verder waren de dames van Sony wel okay. In grote getale aanwezig, en een leuke outfit waar ze simpelweg een string in moest dragen. Anders viel het direct op. Da’s leuk kijken. Aan de ene kant een groot, plat, TFT scherm. Aan de andere kant een mooie dame.

In de terugweg had iemand in Duitsland niet op zitten letten en knalde kennelijk ergens tegenaan. Een uur later begon de boel weer te rijden, en was er niets meer van het ongeluk te zien. Wel een uur kwijt.

Al met al weegt de reistijd niet op tegen het beursspectacel. Als je naar het internetworking event gaat in de RAI, heb je ongeveer hetzelfde, alleen dan een stuk kleiner.

Nee, geef mij dan maar de HCC beurs, of een PC Dumpdag. Dan kun je tenminste kopen wat je oogjes zien. Dan hèb je nog eens iets aan die beurs.

Nu weten we alleen dat je niet de tussendoor weg van Hannover dan Minnen of Mingel, of weet ik veel hoe dat dorp heet, moet nemen. De snelweg is toch echt sneller, ookal rij je dan om volgens de kaart.

Cebit, de eerste en laatste keer.