Bas belde net.

En da’s nou nèt het mooie aan Bas. Hoor je een hele tijd niets van. Beide druk en dingen te doen, en dan ineens belt hij je op. Moet zeggen dat ik zelf doorgaans niet zo attent ben.

Of we nog eens een biertje gingen doen. Mooi man. Geen gedoe en gezeik, gewoon af en toe eens bellen om samen een biertje te doen. Dat mag ik wel. Het is een tijd geleden dat ik Bas wekelijks zag, maar het contact blijft toch.

Zou ik ook eens moeten doen. Mensen bellen, die ik lang niet gezien of gesproken heb. Maarja, ik denk daar nooit over na. Ik leef maar met de dag, en probeer elke dag weer zonder al te veel kleerscheuren door te komen. Voor je het weet ben je een jaar verder. En hebben sommigen een jaar niets van je gehoord.

Slordig.

Geile Bas. Omdat ik zoveel Bassen ken (baas Bas, school Bas, kale Bas, Bas E., groep6 Bas) heb ik hem maar een bijnaam gegeven. Eentje die toen erg goed bij hem paste, en die al gauw bekend was bij de rest van mijn vrienden.

Welke Bas? -Geile Bas. Oh die.

Afgelopen zomer, of misschien was het alweer de zomer ervoor, hebben we regelmatig samen biertjes gedronken. Soms met z’n twee-en, en soms met een hele groep. Op het houten hoofd, in de kroeg.

En al die keren dat wij met een groepje staan te bespreken hoe mooi die vrouw aan het eind van de bar wel niet was, en wat die vrouw allemaal wel niet miste aan ons, ging Bas er gewoon naartoe. Drankje aanbieden. Beetje ouwehoeren. En uiteindelijk met een groter slagingspercentage als ons dus.

Dus als ik dan “Geile Bas” riep, wist iedereen waar ik het over had. Terwijl het puur de kift was natuurlijk. Dat loopt een beetje sporadisch het cafe in waar wij al weken achter elkaar staan de posten, en dat loopt vervolgens weer weg met een mooie griet aan z’n arm. Mooi is dat.

Hoe dan ook, ik ben blij dat we weer biertjes gaan drinken van de zomer. Blij dat 1 van ons in ieder geval het contact onderhoud. Want de ander van ons wardeert het bijzonder.

Da’s dus Bas.

Nouja, Geile Bas dan.