Een mevrouw in taxi outfit komt hier naar binnen. Of er iemand is die iets met sollicitaties kan, want Wim is naar huis.

Nu was er twee weken geleden ook al iemand die daar naar vroeg. Bij navraag bleek dat er gewoon niemand nodig is. Kut hè, die economie? Dus ik zeg: we hebben niemand nodig.

Of we dan een e-mail adres hebben.

Pffff.. Sja. Uhh.. Ehh.. Nou, even zoeken .. ehh.. tralala .. nou .. ehhh.. geen idee eigenlijk.

Meneer wil toch z’n cv opsturen per e-mail. Fucking eigenwijs, laat me met rust!

Mevrouw in taxi outfit zegt dat zou U toch moeten weten. Eh, hoezo zou ik dat moeten weten? Ja, U zit op kantoor!

Excuse me? Ik werk niet eens bij de taxi! Grmbl de grmbl.

Alsof mensen op kantoor alles maar weten.

Herma gebeld. Onze vroegere bali receptioniste, maar die is om -voor mij- duistere redenen naar boven verhuisd. Waardoor de bali dus onbemand is, en de meeste mensen na een tijdje rond kijken hier maar aan komen kloppen. Herma kwam wel even beneden.

Herma spreekt met de meneer en twee tellen later zie ik de meneer weglopen.

Er is niemand nodig.

Zei ik toch.