We hadden visite, thuis. Te slapen. En om die niet wakker te maken, had ik bedacht dat ik wel even ontbijt zou inslaan bij de BP, in plaats van dit in de (open) keuken te maken in de woonkamer, waar onze gasten sliepen.

Sja, het is een heerlijk huis in de binnenstad hoor, maar we hebben geen extra slaapkamer. Dus moet het maar even zo, slapen in de woonkamer. Geen probleem, zo ging het in Amsterdam eigenlijk ook.

Dus ik naar de BP. Was het helaas een behoorlijk kleine BP, dus de driehoekig voorverpakte broodjes met exotisch beleg erop was er niet. Alleen de dingen met, op het gezicht, iets te veel smurrie erop.

Uiteindelijk toch maar voor iets met kip erop gekozen. En een pak croissants mee als backup. Bij het afrekenen vertelde de mevrouw dat ik nog een Activa mee mocht nemen. Zeker één of andere actie.


Dus dit was de buit zo’n beetje.

De broodjes waren opzich best te eten. Maar ze zijn altijd een beetje klef, een beetje vochtig, en als ik daar dan al te lang over na denk, dan word ik een beetje misselijk. Het is waarschijnlijk meer het idéé, maar toch.

Dus ik dacht er zo min mogelijk over na, en “smikkelde” de broodjes op.

Toen kwam er nog een collega binnen. Dus ik de situatie uitleggen, en of hij misschien ook een croissantje wilde, want ik ging er toch echt geen 4 op eten in mijn eentje.

Na de eerste hap en mijn opmerking dat ze niet zo knapperig waren als bij de bakker, merkte collega op dat het ook eerst afgebakken had moeten worden?

WAT?! Afbakken?! Wie heeft er nu een oven in z’n auto?? Maar inderdaad. Het stond erop.


Doh!