(meer foto’s)
Woensdagavond vertrokken we. Niemand weet precies waarom geloof ik, maar het schijnt al jaren zo te gaan. De vorige keer mochten we na een half uurtje wachten en zeuren de camping op. Maar dit jaar was alles strenger. Bovendien was onze camping opgedoekt. We moesten dus verder weg, alwaar we braaf gewacht hebben tot het 5 uur was, voordat we de camping opgingen. Andere mensen waren illegaal wel alvast gaan staan, maar wij wilden niet riskeren dat we eraf gestuurd zouden worden.
Dus toen het alweer begon te schemeren begonnen wij met het opzetten van de tenten. En daarna dronken we nog maar eens even wat.
Verder hingen we overdag meestal bij de tent, en gingen we ‘s avonds richting festival. De ene keer wat eerder dan de andere keer. Tussen de buien door was het mooi weer.
En verder, sja, heel veel muziek. Wat verwacht je anders. Een mooi verhaal vind ik wel dat van Greenday.
Op een bepaald moment willen ze drie vrijwilligers uit het publiek. Eentje op drums, een basgitarist, en een gitarist. Eén voor één worden de mensen het podium opgetild, en legt het bandlid van Greenday effe gauw uit wat hij of zij moet doen.
Een simpel rideltje dat ze eindeloos moeten herhalen.
Als alle drie de mensen uit het publiek hun ding doen (behalve de bas gitarist, die raakte het rideltje nogal eens kwijt), zingt de zanger van Greenday en maken ze het nummer af.
Het meisje op drums mocht de drumstokjes houden. Tegen de gitarist zei de zanger “You can keep the guitar. And now get off the fucking stage you bastard!”.
Geweldig. Heb je eerst al een lifetime experience omdat je mag optreden tijdens een concert van Greenday, mag je als klap op de vuurpijl ook nog eens de gitaar houden.
De bas gitarist kreeg niets. En terecht.
Toen was het maandag tijd voor een lange, lange terus reis. Half één vertrokken we uit Belgie. Zeven uur was we thuis. Zes en een half uur reizen.
Maarja, je moet er wat voor over hebben.
Volgend jaar weer! En over een paar dagen staan we weer bij Dijkpop, dit weekend.
Klinkt als een top-uitje :D