Hebben Mijke en ik even mazzel. Omdat we over een paar weekjes op vakantie gaan, kregen we een zakcentje van mama Mijke. Om een ijsje te halen.

De inhoud was echter genoeg voor een paar honderd ijsjes. Maar we hoefde het niet persé tijdens de vakantie te besteden. Dus had Mijke bedacht: die nieuwe camera, dat is wel een goede besteding!

Daar was ik het roerend mee eens natuurlijk. Dus gisteren wat onderzoekjes gedaan. Die Minolta waar ik het een tijdje geleden over had, die blijkt toch niet zo goed. Hij wordt niet eens “Highly recommended”, en hij schijnt een hoop ruis te hebben.

Exit Minolta dus.

Dat zag ik een paar weken terug al. Toen werd de Minolta vergeleken met de Panasonic DMC-FZ5. Okay, dan wil ik die! dacht ik toen. Was qua prijs hetzelfde, qua megapixels ook, maar beter beeld dus.

Alleen geen manual focus. En als je zo’n mega zoom lens hebt, dan wil je ook manual focus. Jammer, maar die valt dus ook af.

De Canon S2 IS dan? Ja, leuk, maar sinds mijn huidige Canon nogal tegenvalt, wil ik eigenlijk geen Canon spul meer kopen. Voor straf. Bovendien was deze ietsjes boven het budget, en dan hebben we niet eens een knappe geheugenkaart erbij.

Kortom: te duur. Exit Canon.

Wat houden we dan over? Nikon, maar die heeft “maar” tot 10x zoom. Waarom genoegen nemen met minder, als er ook meer is?

Toen kwamen we uit bij de Sony DSC-H1.


Ik ben er eigenlijk al uit: dat moet ‘m worden. Bestellen maar! Mijke wil liever nog even in de winkel kijken en advies inwinnen. Terecht, want ik ben eigenlijk veel te impulsief met zulke aankopen.

Eerst kijk ik weken, soms maanden lang rond. En dan ineens (als het geld vrijkomt bijvooebeeld) moet de knoop snel worden doorgehakt.

Als we hem maar voor Turkije hebben. Dan vind ik het best :-)