Rabo bedankt

Vanmiddag is het waarschijnlijk MacDag. En dan is het wel zo handig als je even wat wisselgeld hebt om die big bac van te kunnen betalen.

Dus al fietsende naar mijn werk kwam ik, op de Koepoortsweg, een Rabobank pin automaat tegen. Uiterst handig als je wilt pinnen. Er staat precies wat je moet doen ook. Pincode. Bedrag of biljetkeuze, 20 .. 2×10 .. pas uitnemen.

Terwijl ik mijn fiets uit het rek pakte was Anouk net klaar met het zingen over een meisje waardoor Anouk’s hoofd blokkeert als het meisje begint te praten. Gekke tekst eigenlijk. Er kwam dus even geen muziek meer uit mijn mp3 speler, omdat hij doorschakelde naar het volgende nummer.

BLIEP BLIEP BLIEP hoorde ik door de isolatie van mijn oordopjes heen. Langzaam drong het tot me door dat de pinautomaat me iets wilde vertellen, ergens voor wilde waarschuwen. BLIEP BLIEP zei ie keihard. Ik had een pinautomaat nog nooit zo hard horen roepen.

Toch maar eens even kijken wat er loos was.

GELD UITNEMEN stond er op de display. Geld uitnemen? Je zou toch denken dat pinnen inmiddels zo’n routine handeling is geworden, dat je alle stappen op de automatische piloot doorloopt? Kennlijk was ik de laatste stap vergeten. De belangrijkste stap. Het doel waar het allemaal om draait bij het pinnen: je geld cashen.

Mijn ogen zochten het vak waar je geld wordt utigespuugd. En inderdaad, daar hingen nog 2 tientjes, precies zoals ik geselecteerd had.

Bewust van mijn stupide actie griste ik snel het geld uit het vak, en bedankte ik meneer Rabobank. En Anouk. Dat ze even haar bek had gehouden.

Even later kreeg ik een sms dat ik het brood in de koelkast had verstopt in plaats van de vriezer.

Ik word oud.