De laatste dagen ging het met slapen wat minder. Weet niet waarom. Te warm misschien, of misschien ergens in mijn onderbewustzijn toch wat Onur Air stress. Hoewel ik inmiddels zoiets heb van “ik zie wel”. Neerstorten doet toch geen pijn, denk ik.

Maargoed. Eergisteren was ik het beu om half 1. Dat gedraai en gedoe, ik zag het al weer voor me, de rest van de nacht om de twee uur wakker. No way. Dus daar ging mijn laatste restje dure whiskey.

Maar het werkte wel. Een half uurtje later was ik in dromeland.

Maarja. Nu was de whiskey wel op. En de goede whiskey ook, die ik ooit van Margriet had gehad. Damnit.

Had nog wel een flesje bier staan. Gekregen van Mijke d’r moeder, als souvenir. Ook lekker.


Jammer alleen dat het meteen 75 cl moet zijn ;-)