In the pocket

Ik hield een tellertje bij. Bij elke vraag, waarvan ik niet zeker wist of ik hem goed beantwoord had, ging het tellertje met één omhoog. Aan het eind van het theorie examen stond mijn tellertje op vijf.

Toen kwam Jonne met de theorie dat alle N-wegen eigenlijk autowegen zijn, tenzij anders aangegeven, en je daar dus maximaal 100 mag. En dat hij die dus fout had, omdat hij 80 had ingevuld.

80 was ook mijn antwoord. Het tellertje stond nu op 6, het maximum toelaatbare aantal fouten. Ik probeerde de situatie positief te blijven inzien door Jonne ervan te overtuigen er ook heus wel N-wegen zijn waar je maar 80 mag. Heus wel. Volgens mij wel hoor. Denk ik. Toch?

Even later schoot me ineens het bord te binnen, met het zwarte autootje rechts, en het rode autootje links. Rond bordje, rode rand eromheen, kortom: er mag iets niet. Even checken wat Jonne hier had ingevuld.

Normaal gesproken, bij verbodsborden en dergelijke, is het autootje een gemotoriseerd voertuig op meer dan twee wielen. Zou ik me daar aan vast houden, dan mag je dus best een motorfiets inhalen, als je dit bord bent tegengekomen.

Dat was dan ook mijn antwoord. Maar gelukkig houden we in Nederland van uitzonderingen. Niet alleen in de taal, maar ook in het verkeer. Jonne vertelde me dus dat het fout was, en dat je helemáál geen gemotoriseerde voertuigen in mocht halen. Of reed er dan soms een brommer, op die rechter baan?

Nee, het was een motor, volgens hem. En volgens mij ook, trouwens.

Nu stond het tellertje op zeven, en nu begon ik behoorlijk zenuwachtig te worden.Ondertussen waren we nog steeds op de uitslag aan het wachten.

Op de een of andere manier schijnt het in deze moderne tijden nog steeds onmogelijk te zijn om ons in één keer de uitslag te verklappen. Dat ze wat fotootjes moeten plakken, en wat papiertjes op volgorde moeten leggen, okay. Maar kunnen ze dat niet doen ná dat de uitslag bekend is gemaakt?

Gek genoeg gebruiken ze bij ons op de rijschool precies hetzelfde systeem, met dezelfde antwoordkastjes, en wisten ze daar wèl direct na de laatste vraag de uitslag.

Nee, we moesten tien minuten wachten. Tijdens die tien minuten werden er filmpjes afgespeeld, die meer bedoeld leken te zijn voor kleuters van 6, dan voor volwassen mensen die serieus een theorie examen komen maken, en hier grof voor betaald hebben. Eigenlijk vond ik het een belediging.

Na tien minuten kwam de mevrouw terug met twee stapeltjes. En ook nu kunnen ze niet in één keer de uitslag op de televisie schermen tonen. Nee, tafeltje voor tafeltje wordt er opgelezen wie het examen niet gehaald hebben.

Tot mijn lichte verbazing, zat mijn tafelnummer hier niet tussen. En tot mijn grote verbazing die van Jonne ook niet ;-).

Bij het ophalen van ons certificaat bleek dat Jonne 0 fout had, en ik 1. Dat viel me alles mee! Het bord met het rode autootje was dus de enige die ik fout had, en dat is wel weer grappig aangezien dit de vraag was waar een motorrijder in voor kwam. Mijn verdediging was dan ook dat ik me op de motor voornamelijk op de linkerweghelft ophield, nooit op de rechter. Een situatie als tijdens het examen is bij mij dus nooit voorgevallen.

Opgelucht en voldaan konden we de bus in stappen om weer terug naar huis gebracht te worden. Jammer dat zoiets een hele werkdag in beslag moet nemen, maar ik ben erg blij dat ik er in één keer vanaf ben.

Nu het praktijk examen nog effies.