The Mondeo Brothers

Onderstaand stuk schreef ik, vlak nadat ik mijn auto gekocht had. Ik wilde nog even wachten totdat ik hem werkelijk in handen, had, maar hier is het dan.

Voor de zoekmachine's meld ik het hier nog maar even: denk tweemaal na voor U bij Autobedrijf Hoofddorp koopt. 

Twee IT specialisten op weg om te gaan proefrijden in auto's. Dat moest wat worden. Mijn broer en ik waren op weg naar Hoofddorp om daar ons proffesioneel licht eens te laten schijnen over de auto. Gewapend met een gedetaileerd rapport over de route en de auto's, en bovendien een checklist van Autotelegraaf, kwamen we na een tijdje zoeken aan bij de eerste garage.

Ik zal niet zeggen dat het om Carsales Hoofddorp ging, want ze hadden
eigenlijk niet zo'n goede indruk achter gelaten. En ik wil natuurlijk
geen negatieve reclame maken. Drie auto's had ik gevonden bij dit
bedrijf die ik wel wilde zien, en eventueel wilde voelen. Twee
escort's, en één mondeo. De kilometerstanden en plaatjes zagen er goed
uit op marktplaats.

Bij aankomst bleek de Mondeo al verkocht te zijn, helaas. Eén Escort
was ook al weg. De Escort die er nog stond, zag er aardig afgetrapt
uit, maar om even het Escort gevoel te ervaren wilde ik toch wel een
proefrit maken. We waren er nu immers toch. De auto stond bumper aan
bumper geparkeerd tussen twee auto's in. Het leek me een hele klus om
hem eruit te krijgen, maar hey, de klant is koning toch? Niet dus. De
verkoper begon tegen te sputteren dat er geen groene platen waren, en
moeilijk moeilijk allemaal. Maarrrr, als ik besloot dat ik deze Escort
wilde hebben, dan kon ik hem onder voorbehoud kopen. Hij zou hem netjes
maken, en als ik hem dan op kwam halen, dan mocht ik eerst even een
proefritje maken. Vond ik de auto vaudt, dan mocht ik de koop afblazen.

Maarja, dat zou betekenen dat ik sowieso nog een keer naar Hoofddorp
moest. Stel je voor dat de Escort dan toch nog zou tegenvallen, dan
heeft me dat twee keer een ritje Hoofddorp gekost. Slecht idee dus,
vond ik. Bovendien had ik de mooiste Mondeo bewaard voor het tweede
bezoekje, bij een ander bedrijf. Als derde bezoekje stond er nog een
Ford Fiesta te wachten, maar dat was eigenlijk een reserve, voor als de
Mondeo ècht niet goed zou zijn. Diep in mijn hart had ik de keuze vijf
weken eerder allang gemaakt, maar ik deed hard mijn best om objectief
te blijven. Ook de kleine autootjes verdienen een kans, vond ik.

Dus wij naar de tweede garage. Op papier was dit 5 minuten rijden. Wij
deden er 20 over, want niet alle wegen leiden naar Autobedrijf
Hoofddorp, zo bleek. Wat een gedoe zeg. Uiteindelijk kwamen we bij een
autobedrijf aan in de juiste straat, waar verder geen naam bij stond.
Toch maar even kijken, want verder zagen we geen auto bedrijven in de
straat. Het bleek de goede te zijn.

Met de verkoper klikte het gelijk al goed. Hij haalde zijn -zo zei hij
zelf- zaterdagochtend tosti uit het apparaat, en schoof niet onder
stoelen of banken dat de zaterdagochtend doorgaans wat zwaarder was om
te werken dan doordeweeks. Als semi-professioneel barhanger wist ik
gelijk wat hij bedoelde, en leefde met hem mee. Met een gezellig
amsterdams accent slofden we naar achteren, waar ook mondeo's stonden.
Echter niet degene die ik voor ogen had. Oh die rode bedoel je! grapte
hij toen ik voor de derde keer noemde dat ik op zoek was naar een rode
mondeo uit 95.

Wat bleek, die stond boven in de showroom. Binnen dus. En dat zag er
goed uit zeg. Daar moest mee proef gereden worden! En dus vergden wij
wel erg veel van de arme verkoper, namelijk door te vragen of de auto
naar beneden kon voor een proefrit. Gelukkig was dat geen probleem, en
trouwens: klant is koning. Je weet toch!

Wij werden aan de bar gehangen door de verkoper, waar gelukkig geen
bier werd geschonken. Koffie wel. En nog voor mijn kop koffie op was,
stond de auto klaar voor de test. Auto in, beetje rond kijken waar wat
nou precies de knopjes zitten, en karren maar. Na de eerste bocht was
ik al verliefd. Maar wat wil je, hier zat ineens stuur bekrachtiging
op. Wat een genot! Een tank van een auto die je met je pink de bocht
doorstuurd. Geniaal.

Nu weet ik niet meer of we eerst de checkronde deden, of eerst de
snelweg opgingen, maargoed. Ik doe in dit verhaal net alsof we eerst
gingen checken.

Dus wij rijden zo een beetje verdwaasd rond in Hoofddorp, op zoek naar
de snelweg. Het lot besloot echter dat we eerst op een verlaten paralel
weg kwamen, waar een viaduct overheen liep. Onder dat viaduct ging ook
nog eens een ruim fietspad door, links van de autoweg, zonder dat de
wegen gescheiden werden door een hoge stoep. Precies wat we nodig
hadden, want het regende. Moeiteloos reed ik mijn Mondeo het fietspad
op, waar wij op ons gemak de checklist zouden doorwerken.

Het IT team – ofwel Mondeo brothers – stapte uit, checklist in de hand,
zaklamp in de andere hand. Mijn mondeo werd aan een grondige inspectie
ontworpen, maar het deed hem niks. Kom maar op, leken de koplampen de
grijnzen. In tegenstelling tot mijn eerdere auto, zaten deze koplampen
dan ook gewoon vast. Onder de motorkap zag alles er goed uit, volgens
ons. Geen scheurtjes in de leidingen, geen overmatig roest of olie. De
accu zag er goed uit, hoewel we geen jaartal konden vinden.

Daarna een rondje om de auto. Er zat wel een schaafplekje, maar niet
erg genoeg om te roesten, want er zat nog wat lak. Enkel de glans was
eraf, zeg maar. Verder nog een kras bij de deur, maar ach, een
kleintje, en hij is tenslotte al wat ouder. Een krasvrije auto zul je
niet vinden op deze leeftijd, dacht ik.

Toen door naar de kofferbak controle. Onder de bekleding, waar het
reservewiel woonde, was alles droog, en de reserve band was zelfs
voorzien van een nieuwe band. Net als alle banden die onder de auto
zaten trouwens. Zagen er gloednieuw uit. Met van die uitstekende
sliertjes rubber, die nieuwe banden zo typerend hebben.

Lampen controle. En kijk, daar kwam toch een foutje aan het licht. Er
was één stadslamp stuk, en de mistlampen vóór deden het niet. Toch
puntjes die nodig zijn voor de APK volgens mij, dus hups, die gingen op
onze blacklist. Daar moesten we maar eens even over onderhandelen.
Verder kropen we nog even onder de auto, maar ook hier zag alles er
gewoon rood uit, omdat de auto rood van kleur is. Niet van de roest
dus, maar gewoon de lak. En hoewel het eind van de uitlaat er wat zwart
uitzag, was de rest allemaal prima.

Qua bekleding was er ook geen scheurtje of gaatje te bekennen. De
autogordels reageerden adequaat, dus er was geen ongeluk mee gemaakt.
Het stuur, waar een airback in zit, vertoonde geen scheurtjes, dus de
airback was ook nog niet geploft. En verder zagen de pedalen, het matje
onder de pedalen, en de versnellingspook er goed uit. Geen overmatig
slijtage. Dat kan natuurlijk vervangen zijn, maar als je zo gaat
denken, is het nóóit goed natuurlijk.

Kortom: we konden geen enkele reden vinden om deze auto af te keuren.

Door naar de snelweg, wat weer even zoeken was. In Hoofddorp stikt het
van de stoplichten. Uiteindelijk gevonden, maar het was helaas wat druk
op de weg. Een mooie topsnelheidtest zat er dus niet in, maar toen ik
heel even de 140 kon aanraken, was er eigenlijk weinig trilling te
bespeuren. Die proef had mijn Mondeo glansrijk doorstaan. Mijn
adviseur, keurmeester en bijrijder (allemaal in de persoon van mijn
broer dus) vond ook nog een onderhoudsboekje in het handschoenenvakje,
waaruit bleek dat hij van een mevrouw was geweest. Zij had de auto
netjes elk jaar een grote beurt gegeven, of nouja, de garage dan.
Anders wordt dit maar een smerig verhaal, en had de bekleding er nooit
zo knap uit kunnen zien.

Tijd om terug te keren, en om de onderhandelingstafel te gaan zitten.
Hoewel er weinig op aan te merken was, vonden we toch dat er wel 150
euro af kon. In het onderhandel kantoortje kregen we er 100 af. En toen
kwam ik met mijn tweede onderhandelingspunt, namelijk de inruil voor de
diesel. En dat was weer even een verhaal apart!

Wij kochten de diesel Clio een maand of drie geleden voor 250 euro. Een
vriend van ons moest er vanaf, en 250 eurie van de garage krijgen. Wij
wilden een auto om toch nog van A naar B te kunnen, en bovendien leek
het me nuttig om zo zelf naar garages te kunnen rijden voor
proefritten. En of hij de auto nou aan ons verkocht, of de garage, dat
was Frank om het even. Zodoende kwam ik aan een diesel.

Toen ik zei dat ik ook nog een auto in te ruilen hadden, begon de
verkoper te lachen. Eerst een beetje aan de prijs trekken, en dan
ineens met een inruilauto komen! Jullie zijn ook mooi. Jullie lijken
wel Turken. Wat in dit geval als compliment was bedoeld vond ik. Turken
laten zich niet belazeren, en krijgen altijd de mooiste dealtjes, je
weet toch.

Nou, maar even naar buiten en een rondje om de auto. Ik wil je auto
niet afkatten, begon de verkoper, maar hij maakte zijn zin niet af. Hij
liep nog eens, bedenkzaam kijkend, een rondje om de auto. Nou, begon
ik, het maakt mij niet uit. Ik wil dat ding gewoon kwijt, want diesel
rijden haal ik er gewoon niet uit, en of ik hem nou op marktplaats zet
of aan jou verkoop??.

Nou, verkoop hem dan maar via marktplaats, zei de verkoper, want als ik
ga bieden.. en wederom moesten we zelf het eind van deze zin invullen.

Doe eens een bod dan! zei ik. 1150 wil ik dan hebben, zij hij. Nog eens
200 euro eraf voor de diesel clio dus. Ik wou er eigenlijk 250 voor
hebben. Maar terug in het kantoortje, was de verkoper even iets aan het
halen. Jurriaan en ik deden van smoezel de smoezel, en hadden in 2
minuten onze kansen berekend. APK die afliep in januarie, een *kloenk*
geluid als je het roer helemaal naar links of rechts draait. Groot
licht dat het niet deed. Nee, verkopen aan een particulier zou nog een
hele klus worden. Pakken die kans!

Waarschijnlijk had de verkoper gedacht dat we voor deze prijs de kliko
nooit zouden verkopen, maar mooi wel dus! En voor mij is dat een goede
deal. Voor hem ook hoor, want voor 200 euro raakt hij hem echt wel weer
kwijt aan een handelaar. En die kloenk, dat schijnt niks kwalijks te
zijn, want daar is hij al voor naar de garage geweest. Echter kan een
garage dat wèl geloofwaardig doen overkomen, maar ik als particulier
niet natuurlijk.

Eind van het verhaal is dat ik nu een supercoole Mondeo heb, waar nog
even een nieuwe APK op wordt gezet. Onderhoudsbeurtje. En mijn radio
wilde ze er ook nog wel even inzetten voor me. Die zou ik er in eerste
instantie bij krijgen, maar ik heb al een radio, moet er alleen nog
even in dus.

Je weet altijd pas achteraf of je belazerd wordt natuurlijk, maar ik
moet zeggen dat ik een warm gevoel kreeg bij dit bedrijf. Ze hebben wel
een eigen garage met brug en alles, kunnen zelf APK keuren, dus het
kwam allemaal wat serieuser over. Natuurlijk kun je in deze prijsklasse
geen top kwaliteit verwachten, en blijft het een gok, maar ik denk
eerlijk gezegd dat we het goed gedaan hebben. Dat zei de verkoper
trouwens ook, toen het koopcontract was getekend. Dat we het goed
gedaan hadden.

Dus. Mocht U een auto willen kopen. Rolandow.COM en Goudvis.ORG: voor al uw automobiel adviezen :-).

Update: Nu ik de auto inmiddels in bezig heb ben ik gelijk een illusie armer. Er zijn geen eerlijke auto handelaren. Hoe irritant is dat!

Koop je een camera, televisie of computer bij een winkel, dan kun je er gewoon vanuit gaan dat hij nieuw is. Dat het goed is, op z'n minst.

Maar auto handelaren, zijn gewoon per definitie betrouwbaar. Zo bleek achteraf mijn uitlaat lek te zijn (gelijk gerepareerd: tsjing, 265 euro), en er zit een gat links achter. Ze schuwen kennelijk niet het risico dat ze hun keuringen niet meer mogen doen: want een lekker uitlaat hoort niet door de keuring te komen. Desalniettemin is het een goede koop geweest, volgens Forddokter John.

Dat is dan een schrale troost. We hebben het niet verkeerd gedaan. Nee, het is een goede auto. Dat gat, daar lassen we gewoon een plaatje voor, anti-roest goedje erover, en hops, de auto gaat nog makkelijk een paar jaar mee.

En hij rijdt nog steeds goed, dat wel. Maar toch is het jammer dat het vertrouwen in één keer weggevaagd wordt. Je met een zuur gevoel achterblijft, wat pas na wat geruststellende woorden weer wegtrekt. Al met al ben ik wel weer blij met mijn aankoop, maar waarom kan het nou nooit eens normaal? Waarom moet er gelogen worden.

Als ik dan naar mijn eigen beroep kijk, heb ik volgens mij nog nooit gelogen. Nog nooit gezegd: ja hoor meneertje, die website doet het prima! Terwijl ik ondertussen wist dat over een tijdje alles in het honderd zou lopen, door bijvoorbeeld overbelasting.

Nee, dat nooit. Ik kan me dat ook niet voorstellen.

Maargoed. Als de uitlaat het enige is, ben ik nog steeds binnen mijn budget gebleven, en heb ik verder een auto die er gewoon nog goed uitziet. Het laswerk zal onder de 200 euro kosten, en ach, ik heb heus wel wat geld over voor een knappe auto.

Koop uw auto echter niet bij Autobedrijf Hoofddorp, tenzij U zeker weet dat de reperaties het waard zijn.