Idee van het jaar

Het is voor die amateur uitvinders maar goed dat ik niet meedoe aan die belachelijke spelshows. Er zou vanzelfsprekend niets te winnen over blijven voor de anderen. Ik verzin nu eenmaal beste ideeën aan de lopende band. Daarnaast is er nog een praktisch probleem: ik kan niet zo goed tekenen.

Gisteren bijvoorbeeld, was ik dus bij mijn nichtje Dawn (en haar ouders) op visite. We babbelden wat, puzzelden wat, en we genoten tesamen van het diner.

Nu kan mijn nichtje haar diner beschouwen zoals een kat een muis: er dient eerst een tijdje mee gespeeld te worden, alvorens het naar binnen gewerkt wordt. Er valt regelmatig een ingrediënt op het tafeltje van haar kinderstoel. In eerste instantie lijkt ze dat stukje champignon dan te vergeten, maar even later legt ze haar wijsvingertje erop, en begint in gedachte te tekenen. Van links onder, eerst maar eens helemaal naar boven, dan weer naar beneden, en dan naar rechts. Oeps, over de rand. Weg champignon.

Zo verdween er champignon, paprika, pasta, champignon, en nog wat pasta, over de rand. Het kwam terrecht ergens in haar stoeltje (wat soms dan later weer terug vond, om alsnog te nuttigen), of op de grond.

En toen had ik het! Stelt u zich even voor (want ik kan dus niet zo goed tekenen, dus het moet even met woorden), je neemt een grote bol. Zeg maar een wereld bol. Of een skippybal. Die snij je in gedachte door de midden. De bal is uiteraard hol van binnen. De vlakke kant van de bol, waar de opening is dus, is nu de bovenkant. Om deze halve bol moet een frame gebouwd worden, waar de bol in geschoven kan worden, en waar de kinderstoel op bevestigd kan worden. Het kind zit nu dus in het stoeltje, en hangt als het ware boven de bol.

Et voila! Laat maar komen die champignons en paprika. Gooi maar lekker neer, schuif maar lekker over het randje. Pa en ma maken zich geen zorgen meer, en kunnen ongestoord verder tafelen, terwijl het kind zich vermaakt met het eten. Aan het eind van het feestmaal, haal je de halve bol uit het frame, en kieper je zo alle opgevangen etensresten in de prullenbak. Even een doekje erdoor, en klaar voor de volgende maaltijd. De vloer blijft lekker schoon, en het kind kan lekker z'n gang gaan.

Daarnaast is het natuurlijk helemaal Jan des Bouvrie. Design technisch verantwoord. Jaren 60 kleurtjes, gecombineerd met modern staal. Kortom: iets om te vrienden mee te imponeren.

Prima plan toch?

Nu nog iets tegen het doperwtschieten.