De tweede trip naar Jakarta was inmiddels al minimaal 6 keer verschoven. Romantisch weekendje weg met mijn gepartnerde partner werd hierom gecancelled. Nieuwe plannen werden on hold gezet. Kortom: het was een groot vraagstuk wanneer we zouden gaan, zowel naar Jakarta, als samen een weekendje weg. Daar werd de stemming af en toe niet beter op.
Uiteindelijk was daar dan een soort van einddatum: 2 januari. Nu was het dan ècht zeker. Ik geloofde het inmiddels pas als ik de tickets in mijn handen had.
Opzich was 2 januari al niet ideaal, aangezien ik graag oud en nieuw vier, maar okay, het is nog wel te doen. Even een nachtje uitkateren, en hoppa, gaan met die banaan. Het tripje zou ook een stuk korter zijn: iets van vijf dagen. Ben je eindelijk van je jetlag af, en dan moet je alweer naar huis. Eigenlijk werd het al hoe langer hoe onaantrekkelijker, maargoed, je laat je toch van je beste kant zien. Beetje netwerken in Azië is nooit weg.
Maar toen nogmaals werd verschoven naar 1 januari vond ik het eigenlijk wel welletjes. Dan maar geen tripje naar Jakarta. Een oase van rust kwam over me heen. Ik besefte me dat ik ineens een stuk meer tijd had om dingen, zowel op kantoor als voor ons nieuwe huis, te kunnen regelen.
Toen ik vanochtend onderstaand artikel langs zag komen bij NU.nl wist ik het zeker: Rolandow blijft lekker thuis.
Leave a Reply