Afgelopen weekend is het dan gebeurd: we zijn verhuisd. Een klusje waar ik me nog even flink op verkeken had. De vorige twee keren zijn we vanuit vrij kleine huisjes vertrokken. De hoeveelheid rotzooi die we moesten verkassen, bevestigde nog maar eens dat het huis aan de Holenweg toch een flink stuk groter was dan we ooit eerder hadden gehad. Ik dacht ècht dat we met behulp van het vrachtwaggeltje van chapter Obdam met 1, hooguit 2 keer rijden wel klaar zouden zijn. Zo ging dit de vorige keren immers ook. Nu hadden we echter vier keer nodig, waarbij ook de auto’s nog eens gevuld werden met losse meuk.

Met de hulp van familie en vrienden waren we zo’n 6 uur later echter wel over. Ons nieuwe huis staat vol met dozen, hoewel we best hard bezig zijn om alles weg te werken. De kledingkasten die we uit elkaar hebben gehaald, zitten wonder boven wonder ook weer in elkaar. Vraag niet hoe, maar het staat, en we kunnen er kleding in kwijt. Televisie deed het gelijk al, internet is inmiddels ook aangesloten. Wasmachine en droger idem dito. Kortom: we kunnen het huishouden draaiende houden.

Helaas zijn er in de badkamer nog wat kleine defecten. Het doucheputje loopt niet goed door (flauwe grappen in de comments graag), en de kitrand van de glaswand is ook niet helemaal waterdicht. Dit tesamen resulteert dus in een natte vloer, na het douchen. Tot slot blijft de kraan van het bad druppen nadat we twee maal hebben gebadderd. Hopelijk laat Baderie Reus zich van de goede kant zien, en ervoor zorgen dat dit snel gefixt wordt. Zo niet, dan hebben we nog een laatste termijn bedrag achter de hand, maar eigenlijk balen we gewoon dat je niet lekker kan douchen. En dat terwijl de badkamer eigenlijk super mooi is. Heerlijk bad, mooie douche hoek, alleen het functioneert nog niet helemaal goed.

Tom slaapt nog steeds lekker door elke nacht, en kijkt zijn ogen uit naar zijn nieuwe dieren behang. Momenteel heeft hij de mooiste kamer van het huis, namelijk de enige die al helemaal ingericht is, en vrij van gevulde verhuisdozen.

Op zolder laten we nog even een klapraam installeren die we over hebben doordat we een dakkapel hebben geplaatst. Jaja, je kan wel zien waar het geld zit. Niet bij ons meer dus, want het zit allemaal in het huis.

De eerste dag voor het echie met de auto naar het werk was ook gelijk feest. Binnen Hoorn telt eigenlijk niet mee, vind ik, maar nu ben ik een ‘echte’ forens. Lekker glibberen over de wegen en in het langzaam rijdend verkeer staan. Op zich komt dat mooi uit, want als ik toch stapvoets rijd, heb ik ook geen winter banden nodig lijkt me.

Nouja, er komen vast nog spannendere berichten voorbij over de avonturen in de polder.