Tunesië: Animatieteam

Bij het inchecken had de receptionist het al over een animatieteam. Leuk dat ze iets voor de kinderen organiseren, dacht ik, niet wetende dat er slechts een handvol kinderen aanwezig was op het resort. De meerderheid was de leeftijd van Tom of jonger, en had dus niet echt behoefte aan een animatieteam.

Bij een dinershow spektakel met paarden en aansluitend een mini disco, hield Tom zich vooral bezig met jennen. Hij kan de R nog niet zo goed zeggen. Al snel vond hij een Arabisch maatje waardoor er een kat en muis spel ontstond tussen hen twee. Als Tom de muis was en zijn opponent hem te pakken had, werd hij af en toe flink geknepen, maar dat mocht de pret kennelijk niet drukken.

Een rond rennend kind zorgt automatisch voor contact met anderen. Het duurde even maar na een tijdje kreeg ik in de smiezen wie de ouders van het andere jongetje waren. Communiceren bestond vooral uit glimlachen naar elkaar en af en toe een sprintje naar ons kind als er servies dreigde te vallen. De locals vonden Tom vooral erg leuk. Klein blond jongetje maakt een hoop los hier. Ze willen hem allemaal een handje geven, kusje geven, high five en oppakken. En zo kwam ik ook even in gesprek met een jongen van het animatieteam, waaruit ik begreep dat deze avond ook deels door hen werd georganiseerd. Of ik het leuk vond in Tunesië, vroeg hij. Op mijn bevestiging antwoordde hij dat hijzelf daarvan de oorzaak was. Yeah, right. Het ontbrak deze jongen aan de nodige bescheidenheid.

De volgende middag zag ik deze jongen weer amicaal doen tegen de mensen bij het zwembad. De twee meisjes die ook bij het team hoorde knoopten ook gesprekjes aan met Jan en alleman. Toen drong het tot me door dat het animatieteam vooral voor de volwassenen bedoeld was. Even later werden er doeltjes neer gezet aan de rand van het zwembad en werd er water polo gespeeld. Dat was op zich best leuk.

Maar die ongevraagde schouderklopjes, overdreven glimlach, en geanimeerd vrolijk gedoe, sja, ik hou er niet zo van.

Vanochtend was helemaal het toppunt. Tom was wat eerder wakker dan anders en zo gebeurde het dat we iets voor tienen al in het zwembad lagen. Klokslag tien uur gingen de luiken open, en werd er een wekplaat opgezet zoals we die op de vakantiespelen kennen. In alle talen werd goedemorgen gescandeerd. Je zult hier maar voor je rust komen?! De vier animatie jongeren maakten zichzelf onsterfelijk belachelijk door in de maat op het muziekje te dansen. Geen kind te bekennen. Volwassenen die onverstoord hun ligbedje opzochten en zich installeerde. Waarom?! vroeg ik mij af. Wie zit hier nou op te wachten?

Prima dat ze dingen organiseren, maar laat mensen lekker de keuze en ga ze niet om het kwartier lastig vallen met een suf praatje om ze naar je evenement te lokken. Maar goed. Ze bedoelen het goed. En het is hun werk natuurlijk.

Dus lach ik geanimeerd naar ze terug.

Hoor ik er toch een beetje bij.