Vroeger toen ik klein(er) was, had ik hobby’s. Ik speelde muziek, bijvoorbeeld. Eerst bij de showband, omdat ik niet naar de muziekschool mocht, en daardoor later bij de Nachthoorns. Maar zoals dat met alles gaat, er kwam een eind.
Daarna heb ik nog een paar jaartjes squash gespeeld, al zou je dat niet zeggen, gezien mijn kledingmaat. Mijn werkgever had elke week twee banen voor ons gereserveerd, dus er was geen ontkomen aan. De keren dat ik het tegen andere mensen opnam, geen collega’s dus, werd ik wel direct keihard met de neus op de feiten gedrukt: ons niveau kon nog heel wat treden op de ladder omhoog. Uiteindelijk switchte ik van baan (haha, woordspeling), en zo kwam ook aan de squashbaan een einde.
Toen kwam er eens een moment dat mijn auto van die kuren had waarvan je denkt: volgens mij zou je dat makkelijk zelf kunnen als je effe weet hoe het moet. Zo’n reparatie waarbij je het meest betaalt aan arbeidsloon. Ik kwam per ongeluk terecht bij studieplan en vond het wel iets voor mij, dat autotechniek. Iets geheel anders, hoewel toch technisch. Iets waar ik de rest van mijn leven iets aan had, want zelfs al zou ik niet zelf gaat klussen, dan wist ik in elk geval hoe dat stuk ijzer op wielen nu eigenlijk werkt. Dat vond ik trouwens ook van de kapperscursus. Uiteindelijk kreeg ik twee boeken van een vriend, die ik eerst eens goed zou bestuderen.
Uiteindelijk is mijn carrière als monteur niet echt van de grond gekomen. Na het hoofdstuk gereedschappen viel ik in slaap.
Daarna bedacht ik me enige tijde later hoe vet het zou zijn als ik zelf kleren zou kunnen maken voor Tom en Siep. Een tijgerpak. Of een tuinbroek. Of hoe ik mijn tientallen threadless shirts zou kunnen verwerken tot een kleed, waarbij ik dan de plaatjes op het shirt uitknip in vierkanten, en deze aan elkaar naai. Dus een naaicursus leek me wel wat. Of een naaimachine. Of misschien zou ik een dagje naast Luna kunnen zitten, dacht ik nog. Maar met de monteur ambities nog in het achterhoofd heb ik ook hier verder niets mee gedaan. Hoewel het me nog steeds cool lijkt, al was het maar om de reactie’s (JIJ? Naaien?!).
Maar nu heb ik toch echt een goede hobby gevonden denk ik. We (Mijke en ik) hebben aan de hand van een steigerhout aanbieding eens besproken dat het wel leuk zou zijn om een grote tuintafel te hebben van dat spul. En mij leek het dan wel weer leuk om dit zelf te bouwen. Een beetje surfen op het net leerde dat dit eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is. Er staan kant en klare instructies op het wereld wijde web. Wat me vooral aanspreek is dat je weinig nodig hebt; schroeven die vanzelf boren, en het hout laat je gewoon op maat zagen. Kwestie van in elkaar zetten dus. Moet niet zo moeilijk zijn toch?
Kennelijk is er dan toch altijd iets in mij dat gelijk van de hoed en de rand wil weten. Misschien is dat ook wel mijn probleem; ik begin er niet aan, omdat ik geen begin zie. Ik wil eerst alles weten voor ik er aan begin. Dus ik gooi mijn plannen eens in de bro-app, en nu blijkt mijn broer eigenlijk dezelfde ambities te hebben als ik. Zonder al te veel moeite haalde ik hem over om naar een Cursus Kennismaking meubelmaken te gaan. Hier hoop ik in elk geval te ‘leren’ of dit überhaupt wel iets voor mij is. Als ik met een vinger in mijn neus terug kom, moet ik waarschijnlijk toch een andere hobby zoeken. Hoe dan ook; de eerste stap is nu ècht gezet. Reuze spannend vind ik het! 7 maart gaan we heen.
De behoefte om dingen te doen en/of leren die in eerste instantie helemaal niet bij me past zit kennelijk in de familie. Broer wilde wel mee, maar dan gaan we daarna ook samen naar de volgende cursus.
Intro-Dag Autoplaat Lassen (MIG/MAG)
Zin an!
Update: Bummer, 7 maart was al vol. Nu is het helemaal doorverschoven naar 11 juli. Ondertussen slaan mijn gedachten natuurlijk al dagen op hol over mijn timmerman imperium.
Overigens, wat ik ook nog ècht wel zou willen leren, qua hobby: gitaar spelen, muziek componeren met een keyboard en software op een apple, kinderverhalen schrijven, fotografie, video’s monteren tot korte vermakelijke clips (soort van vlogs), whiskey maken. Misschien moest ik maar stoppen met werken.
Leave a Reply