Category: Reviews

Eerlijk gezegd had ik het wel even gehad met de voorspelbare thrillers die de laatste tijd aan de lopende band geproduceerd lijken te worden. Of misschien komt het gewoon omdat het lastig wordt om origineel te blijven, als er al zoveel gemaakt is?

Toen ik bij moviemeter dus deze film zag staan, en bij het genre keek, leek het me het proberen wel waard. Fantasie. De omschrijving klonk wel aardig, en weer eens wat nieuws.

Bij een fantasie film ga je er op een heel andere manier in. Je weet van te voren dat je dingen te zien krijgt die helemaal niet kunnen. Maar het leuke van deze film vond ik, nouja, de fantasie dus. Want die blijkt niet alleen in de figuren te zitten, maar ook in de verhaallijn zelf.

Het verhaal gaat over een waternimf, die in het zwembad blijkt te wonen van een appartementen complex. In de inleiding leren we dat mensen en waternimfen ooit samen leefden, en dat de waternimfen te mensen in toom hielden. Ofzoiets.

Anyways, de beheerder van het complex merkt haar op, en neemt haar in huis.

Als de waternimf de juiste persoon ziet (voorbestemd, natuurlijk) maakt dit een heel speciaal gevoel in die persoon los. Deze persoon zal vervolgens de wereld doen veranderen, waardoor de wereld weer in zijn natuurlijke balans raakt.

De taak van de waternimf is dan volbracht, en kan weer naar huis. Echter, dat naar huis gaan is nog een behoorlijk truucje. De juiste (tevens voorbestemde) mensen moeten gevonden worden, om haar naar huis te begeleiden.

Een grappig detail, vond ik dan, is bijvoorbeeld dat een chinese moeder van 1 van de bewoners de mythe kende. Dat werd altijd door haar grootmoeder aan haar verteld. De beheerder probeert het probleem op te lossen, en wil dus graag het verhaal horen van de chinese moeder.

De chinese moeder wordt echter telkens behoorlijk pissig, als de beheerder naar het verhaal vraagt. Ze vertelt steeds maar een klein stukje van het verhaal. Op een dag komt de beheerder bij de chinese moeder en dochter thuis, omdat hij nu toch echt meer informatie nodig heeft. De chinese dochter had hem verteld dat hij zich moest gedragen als een kind, en dat de moeder hem dan het verhaal zou vertellen.

Geniaal. Hoe verzin je zoiets? Dit zijn van die dingen die de film onvoorspelbaar maken. En grappig maken. En het is, aan het eind, zelfs nog behoorlijk spannend.

Wat mij betreft kunnen we vaker fantasiefilms gaan kijken dus :-).

Score: 7

Wat een heerlijke feelgood movie. Ik had er al een paar keer van gehoord, geloof ik, maar nog nooit gezien.

Bij de groep6 groep wordt alles en iedereen voor schnitzel uitgemaakt. En bij de lowlifes is "boxen ouwe" al een tijdje in. Een hoop herkenning dus, en dat maakt het voor mij toch wel extra grappig.

Toen ik deze film zag, dacht ik eerst dat "boxen" hier vandaan kwam, maar mijn archieven wijzen uit dat we zelf eerder waren. Oke oke, koning Johan begon ermee, geloof ik. Dus het komt vast ergens anders vandaan. Taal van de straat. Zoiets.

Eigenlijk is dit een vreselijke zwijmelfilm met allemaal cliché's erin, maar de manier waarop dit is neergezet spreekt mij wel aan. Voor een keertje moet een comedy ook wel kunnen.

Misschien helpt de rosé ook een beetje mee.

Cijfer: 7

Jeetje, wat een spannende film! Van begin tot eind, zoals het hoort.

Het gaat om een meisje dat bezeten is van 6 demonen. Een priester probeert ze te verdrijven, maar het lukt niet, en uiteindelijk overlijdt het meisje. De priester wordt voor de rechter gesleept, omdat hij het meisje verwaarloosd zou hebben.

Wel een beetje eng, als je je bedenkt dat deze film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Alleen heet het meisje in het echt Anneliese Michel.

De gedachte alleen al dat er meer is tussen hemel en aarde, maar dat daar dan ook gespuis tussen zit dat je alleen maar kwaad wilt doen. Brr.

Volgens Wikepedia komt er een film Requiem, die zich wat meer aan de waarheid zou houden.

Maar mijn god, als 10% al waar is, vind ik het al beangstigend!

Update (18:12): Er is zelfs een hele website over haar gemaakt. Helaas in het Duits. Kan iemand het even vertalen?

Cijfer: 8

Hij stond al een tijdje op mijn verlanglijstje, maar eindelijk heb ik hem dan gezien: De Dominee. Op de één of andere manier boeit het me ontzettend, die georganiseerde misdaad.

Misschien komt het omdat ik zelf ook graag een manier zou vinden om slapend rijk te worden. Of misschien komt het omdat het zo onaantastbaar is, zo onwerkelijk. Die onderwereld is echt een eigen wereld, en wij weten er eigenlijk maar weinig vanaf.

Mateloos interessant vond ik het dus, om te zien hoe simpel De Dominee aan de macht kwam. In het echt zal het wel lastiger geweest zijn, maar toch.

Ongelovelijk vond ik het toen hij zijn vriend niet wilde helpen, zijn lijfwacht, Adri in de film. Nogal logisch dat Adri naar de concurrent ging, dat zou ik ook doen in dat geval.

En bij de eerste schietpartijen neig je partij te kiezen voor Klaas. Het is haast zielig om te zien hoe zijn imperium afbrokkelt. Maar laten we wel wezen: hij was wèl crimineel natuurlijk.

Na de film zat ik dan ook alleen maar met meer vragen. De rand van de hoed wilde ik weten. Wie schoot wie nu ook al weer neer? Wie was Sam Klepper dan? En die Hoogland, die bij ons in de stad werd doorgeschoten, wat had die er eigenlijk mee te maken?

Welnu, Wikepedia biedt uitkomst. Sam Klepper bleek de gokautomaten divisie van Klaas te runnen, en Martin Hoogland bleek de moordenaar van Klaas.

Sjonge.

Ik blijf het ongelovelijk vinden hoe iemand als Bruinsma zijn gang kon gaan zonder ooit eens echt opgepakt te worden. Ontastbaar, zo leek het wel. Maar misschien waren dat andere tijden?

Misschien is het ergens wel een tikkeltje jaloezie ook. Beetje erop los leven, en niemand die je iets maken kan. En proberen ze dat toch, dan bel je gewoon een vriendje, en die klaart het klusje dan voor je. Kogel d’r door en klaar.

Maarja. Uiteindelijk belandde klaas toch op vrij jonge leeftijd tussen 6 plankies. Dus laat mij maar iets anders geniaals bedenken om slapend rijk te worden. Tegen de tijd dat ik het gevonden heb, ben ik waarschijnlijk al ouder dan Klaas ooit geworden is.

Ondertussen heb ik een onstilbare honger naar informatie. Informatie over hem, maar ook over andere drugs baronnen.

Ga ik nu maar weer een stukje programmeren.

Ik moet gewoon werken voor m’n geld.

Cijfer: 7

Ik had een voorstukje gezien bij een andere film. En de titel opgeschreven. Had ik dat nu maar niet gedaan.

Hoewel er wat spannende en/of aangrijpende momenten inzaten, vond ik het eigenlijk niet zo’n goede film. En man die gaat pissen dondert een zandduin af, en wordt later gezandstraald. Dat was even spannend. De groep mist hem de volgende dag natuurlijk.

En zoals altijd bij zulke films gaan mensen zich aan elkaar irriteren. Er ontstaan machtsspelletjes. Eigenlijk niks nieuws onder de zon.

En dan dat vliegtuig nabouwen. Eigenlijk heb ik er geen moment over getwijfeld of het ze zou lukken. Tuurlijk lukt ze dat. En natuurlijk start hij pas bij de laatste poging, om het “spannend” te houden.

Nee. Leuk gemaakt hoor, maar verder een waardeloze film.

Cijfer: 4

In Mexico worden, in deze film, de laatste tijd veel kidnaps gepleegd. Georganiseerde bendes kidnappen de kinderen van rijke lui, en verdienen op die manier hun brood.

Creasy is een aan lagerwal geraakte huurmoordenaar, ofzoiets. Hij ontmoet een oude vriend uit het vak, en via hem wordt hij een bewaker van een kind, Pita. Creasy is alcoholist, en daardoor niet meer zo goed in zijn vak als vroeger, maar goed genoeg. Hij houdt niet van praten, en wil dan ook niets van Pita weten. Hij is ingehuurd om haar te beschermen, niet om haar vriend te zijn.

Natuurlijk ontstaat er toch een hechte band tussen de stugge Creasy en de aandoenelijke Pita. Totdat ze op een dag toch ontvoerd wordt. De overmacht is te groot. Creasy schiet twee corrupte agenten dood, maar kan toch niet voorkomen dat Pita meegenomen wordt.

Hij wordt neergeschoten, en beland ernstig gewond in het ziekenhuis. Als hij herstelt is, gaat hij alle criminelen af die Pita hebben gegijzeld, of die er iets beter van geworden zijn. Creasy is boos, heel boos, en wil iedereen die iets met de ontvoering te maken had, vermoorden.

Uiteindelijk komt hij bij de vader van Pita terecht, die alles in scene gezet blijkt te hebben, om zo een deel van het verzekeringsgeld te vangen.

Pita blijkt nog niet vermoord te zijn door de ontvoeders, hoewel ze hadden gezegd van wel. Creasy zorgt ervoor dat Pita terug bij haar moeder komt, in ruil voor zijn eigen leven.

Erg ontroerend verhaal, de rol van Creasy is goed neergezet vind ik. Het gevoel van gerechtigheid voelt goed, als de criminelen één voor één op een harde manier terug worden gepakt. En dat Pita dan ook nog eens in leven blijkt .. eind goed, al goed. Behalve dan dat het Creasy zijn leven kost, maar op deze manier eindigt hij nog op een nuttige manier, en niet als alcoholist.

Geen ingewikkeld verhaal dus, niet super spannend, maar een film die inspeelt op je gevoel.

Mijke gaf een 8,5. Ik wil nog wat voorzichtiger zijn met het uitdelen van erg hoge cijfers :-).

Cijfer: 7,5

We kennen allemaal het verhaal wel, toch? Nou. Erik moet een spreekbeurt houden over insecten, maar durft dat niet zo goed ofzo. Zijn opa laat hem op zolder het schilderij zien van de wollewei. De vader van Erik kon hier uren naar kijken.

‘s Avonds sneakt Erik uit z’n bed, en gaat weer bij die schilderijen kijken. Zijn betovergrootvader komt ineens tot leven, en zijn betovergrootmoeder ook. Uiteindelijk belandt Erik in het schilderij, en gaat daar op zoek naar de regenworm.

Hij komt allerlei insecten tegen, en leert zo dus alles over de insecten.

De film lijkt misschien een beetje kinderachtig, maar ik was ontzettend nieuwsgierig naar de verfilming van het boek. Door imdb kwam ik erachter dat er in 1979 ook al een verfilming was gemaakt, misschien moet ik die ook eens kijken.

Het is in ieder geval leuk om te zien dat de meeste insecten gewoon gespeeld zijn, en niet geanimeerd. Omdat je het verhaal al kent, en omdat het verder niet bepaald een thriller is voor grote mensen, is het voor de rest niet zo heel bijzonder.

Gewoon leuk. Leuk om te zien. Erg leuk in elkaar gezet.

Volgens mij een ideale kinderfilm.

Cijfer: 7

We dachten dat we hem allang gezien hadden, deze film. Maar na een bezoekje in de videotheek, en het lezen van de achterkant, bleek toch van niet. Kijken dus. Gebaseerd op Stephen King, dat moet toch wel spannend zijn?

Een schrijver met writersblock ligt in scheiding met z’n vrouw. Zij is vreemd gegaan, omdat hij alleen nog maar aan de Jack Daniels zat, en ‘s avonds zijn boeken schreef. Niet erg gezellig.

Hij komt erachter, en gaat uit huis, woont nu ergens afgelegen in een soort vakantiehuis. De schrijver slaapt, wordt wakker, pakt een biertje, probeert wat te schrijven, en gaat weer slapen.

Op een dag staat er ene John Shooter voor z’n deur, met een pak papier. Hij zegt dat de schrijver zijn verhaal gestolen heeft. De schrijver gelooft hem niet, en gooit de deur voor z’n neus dicht.

Shooter laat het manuscript achter, en het blijkt inderdaad overeen te komen met het boek, Secret Window, dat de schrijver heeft geschreven. Shooter wil dat het eind veranderd wordt, en zet dit kracht bij door de hond van de schrijver te vermoorden.

De schrijver gaat naar de politie en alles, maar die kunnen niks vinden. Hij schakelt een soort privé detective in die hem al eerder heeft geholpen, die de schrijven moet helpen meneer Shooter te vangen. Deze detective wordt uiteindelijk vermoord, samen met de man die Shooter en de schrijver gezien zou moeten hebben, de enige getuige dus.

Uiteindelijk blijkt de waarheid vrij simpel en voorspelbaar, het is immers een Stephen King boek. De schrijver is doorgedraaid, en wil eigenlijk gewoon zijn vriendin vermoorden. De schrijver heeft Shooter verzonnen, en is dus eigenlijk de gespleten persoonlijkheid van de schrijver zelf.

Als hij zijn vriendin vermoord heeft, lijkt hij weer wat normaler, en rustiger, en is het verhaal afgelopen.

Ik vond het een aardige film, maar ik zat niet continu op het puntje van mijn stoel. En zoals ik al zei: het eind is eigenlijk redelijk voorspelbaar. Ik was alleen even vergeten dat King het altijd zo doet… je een beetje de hele tijd voor de gek houden, en uiteindelijk met een voor de hand liggende verklaring komen.

Nouja. Al met al geen onaardige flim.

Cijfer: 6,5

In het begin dacht ik: wat een typische deel twee film. Voortborduren op het succes van de vorige keer. Precies hetzelfde verhaal, niks nieuws.

En misschien was dat eigenlijk ook wel zo. Maar toch werd het spannend. Misschien komt het omdat ik wel van dit soort films hou. Een beetje mysterieus, ongerijpbaar.

Dit keer wil Samara in Aidan kruipen, het jochie dat de vorige keer telkens over Samara droomde. En Samara was dus dat meisje die vermoord was en in die waterput gedumpt. Weet u het weer?

Met alle macht probeerde ik voor me te halen hoe deel 1 precies, maar dat lukte me niet helemaal. Was Samara de vorige keer niet vredig in die put verzopen, en was alle ellende toen niet over? Was ze niet blij dat haar geheim ontrafeld was, en zou ze Aidan en zijn moeder Rachel nu niet met rust laten?

Kennelijk was ze nu niet zo vredig meer in elk geval. Ze kwam om het lichaam van Aidan te stelen. Zodat ze eindelijk ook een lieve moeder had.

Er waren meer special effects dan vorige keer, waardoor het toch wel weer machtig was om naar te kijken. Het hele gedoe met de videoband was eigenlijk al gauw uit het verhaal. Het ging er nu om dat Samara Aiden niet te pakken kreeg!

Spannend tot het eind, vond ik. En aangezien ik alleen thuis was, moest ik gauw even zorgen dat ik terug naar de werkelijkheid kwam. Even hart van Nederland kijken, zo diep zat in in de film kennelijk.

De 20 minuten na afloop heb ik nog met rillingen over mijn rug gelopen.

Welterusten…

Cijfer: 7