Category: Weblog (Page 1 of 290)

De Buva Boxstream is een apparaat dat voor de luchtcirculatie in je huis zorgt. Na verloop van tijd gaat hij herrie maken, maar dit heb ik zelf eenvoudig kunnen verhelpen.

Bij nieuwere huizen zit zo’n luchtcirculatie systeem erin, omdat deze huizen beter geïsoleerd zijn, en zo’n luchtstroom dus wenselijk is.

Onze aannemer had gekozen voor de Buva Boxstream. Inmiddels is de motor al enkele keren vervangen omdat hij, vaak al na een jaar, herrie begon te maken.

Hoe begin je?

Dit keer heb ik de moeite genomen om eens te kijken hoe ingewikkeld het is om de lagers zelf te vervangen. Joost Oeveres heeft hier een heel mooi artikel over gemaakt, met ook een geniale kooptip, namelijk welke lagers je moet hebben. Vol goede moed ging ik aan de slag dus.

Handig om te weten, ook voor mezelf, ik heb deze lagers gebruikt: 608ZZ. Gelijk maar 10 besteld, want de verzendkosten zijn hoger dan het product zelf. Maar goed ook, want ik had er gelijk al eentje gesloopt.

In feite klopt alles wat er in de omschrijving staat, alleen liep ik toch tegen een paar dingen aan.

Demonteren

Het demonteren ging heel eenvoudig. Ik heb ervoor gekozen om de unit er met snoer en al af te nemen, dus de stroomkabel loshalen hoeft naar mijn mening niet. De motorkabel wel, want anders krijg je het plastig deel niet van het motordeel af. De kleurtjes staan gewoon op de print geschreven, dus die hoef je niet te onthouden; je ziet welke draad in welk gaatje moet.

Bij stap 6, het verwijderen van de borgring, begon de twijfel toe te slaan. In eerste instantie zag ik helemaal geen borgring. Maar hij zit er echt, het is het donkere randje dat om de as heen zit. Uiteindelijk kreeg ik hem er wel af, maar ik heb hem uit elkaar getrokken waardoor het een soort springveer is geworden. Bij het in elkaar zetten van het geheel kreeg ik de borgring er dus niet meer op, maar dit lijkt me eerlijk gezegd ook niet zo erg, want het geheel zit toch dicht geschroefd. Hoe zou dit van de as af moeten komen, en waar zou het dan heen moeten gaan?

Anyways, als je het ronde ijzere ding met drie gaten los hebt, dan blijft de as dus in het andere deel zitten, en heb je dit onderdeel in je hand.

Lager verwijderen

Vervolgens kwam ik bij de uitdaging hoe je de lager eruit haalt zonder speciaal gereedschap. Met een schroevendraaier loswrikken ging niet erg. Uiteindelijk heb ik mijn workmate erbij gepakt en het ding vast geklemd tussen de bladen. Met een kleine imbussleutel die ik nog vond in mijn gereedschapskist kon ik hem door het gat heen, waar eerst de as zat, op de rand van de lager zetten. Een paar tikken met de hamer en hij viel eruit. Ding omkeren en herhalen om de andere lager eruit te krijgen. Wel oppassen dat je niks beschadigd, behalve de lager dan, die gooi je toch al weg.

Nieuwe lager plaatsen

Vervolgens de nieuwe lager erin. De eerste nieuwe lager heb ik stuk gemaakt door hem er verkeerd in te zetten. Je moet proberen hem er zo recht mogelijk in te drukken. Dus de lager in het gat laggen, dan omkeren en op je workmate tafelblad leggen, en dan gewoon rechts naar beneden drukken. Ik dacht met een dop van mijn ratelset hem er met de hamer in te rammen, maar dan beschadig je de lager. Dit werkt prima. Mocht het evengoed zwaar gaan, dan zou ik eerder met een stuk hout de lager er voorzichtig in tikken. Dus hout aan de bovenkant, nieuwe lager aan de onderkant, recht op je tafelblad zetten en dan voorzichtig wat tikjes geven. Was in mijn geval niet nodig, ik kon hem er zo in drukken.

In elkaar zetten

Nu de boel weer in elkaar. Volgens mij kwam ik er nu achter dat er ineens ergens een veertje vandaan kwam. Ik denk dat deze gewoon op de as hoort, en ervoor zorgt dat het geheel wordt aangedrukt, om eventuele onbalans te voorkomen. Maar met dit veertje eronder wordt het wel lastig om de borgring terug te plaatsen, want het ijzeren ding kwam nu niet meer ver genoeg naar beneden. Zonder dit veertje wel, dan zag het er weer uit als op plaatje bij stap 6, alleen kreeg ik de borgring er met geen mogelijkheid meer in.

Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen de veer wel toe te passen, en daarna gewoon de zwarte dop er weer op te monteren. Ik kan me niet voorstellen dat de borgring een groot gemis zal zijn als alles vast geschroefd zit. We gaan het merken. De as heb ik nog ingesmeerd met vaseline zoals Joost aangaf. Heb nog even het stof schoon gespoeld met een tandenborstel en heet water, en toen de boel weer in elkaar gezet.

En jawel hoor, hij doet het weer. Wat een verschil!

Van die lieve goede sint had ik in december 2020 een heel, heel leuk cadeau gekregen. Een gitaar, gitaar standaard, en zelfs een aantal gitaarlessen. Na al die jaren kon ik er niet meer onderuit: er moest gitaar gespeeld worden. Hoewel ik altijd een hekel had aan gitaar bij kampvuur, want het drukt zo’n stempel op de setting, zou daar nu toch maar eens verandering in komen.

Sinterklaas had een leuke gitaarleraar uitgezocht, Joost Botman, die eigenlijk super beroemd is maar nog niet ontdekt bij het grote publiek. In tegenstelling tot Danny (zie 1:59) en Tim.

Op Facebook grapte ik al dat ik volgend jaar wel met Danny op het podium wilde.

Nu bleek te gitaar die ik van Sinterklaas kreeg eigenlijk wat te zwaar voor mijn poezelige kantoor vingertjes. De blaren stonden al snel op mijn vingers, maar ik kreeg die snaren maar niet goed ingedrukt bij bepaalde grepen. Er bleek wel degelijk verschil te zijn tussen gitaren, dus besloot ik al snel een ander model te kopen voor beginners: de Fender FA-125. Dat bleek wel wat te helpen: dit ding speelt een stuk lichter, wat voor iets minder frustratie zorgt.

Maar inmiddels ben ik er ook wel achter dat ik Danny nog even een jaartje teleur moet stellen. Of 5 jaartjes. Want verdikkeme, het valt nog niet mee om die motoriek van mij aan te passen aan de snaren van de gitaar. Ik moet me in zulke onmogelijke bochten wringen voor sommige akkoorden, dat ik me wel eens afvraag of ik anatomisch wel geschikt ben om gitaar te spelen. Dit vragen meer beginnende gitaarspelers zich af las ik, en schijnt niet waar te zijn. Iedereen kan het leren.

Aangezien ik doodsbang ben dat ik mezelf dingen verkeerd aanleer, ben ik op Youtube op zoek gegaan naar extra informatie. Hoe doen anderen dat dan, die onmogelijke grepen? En ja, dan kom je door de Youtube algoritmes al snel uit op video’s van echt goede gitaarspelers zoals Larissa Liveir, Jess Greenberg en ene Mimi. Eindeloos kan ik er naar kijken, maar ik schiet er niks mee op. Wel mooie noten.

Of Mark Knopfler gaat even vertellen hoe hij heeft leren gitaar spelen. En Eric Clapton doet even een riedeltje live, WAUW. Kijk dan hoe ogenschijnlijk makkelijk hij over die snaren beweegt, ze alle kanten op duwt, puur op gehoor zo lijkt het. De moed zakt me in de schoenen van dit soort video’s, dus bedankt Youtube. Soms zitten er ook hele nuttige tussen, zoals die van Guitar Zero to Hero. Geniaal hoe hij de voordelen van online lesgeven uitbuit, door alle informatie overzichtelijk op het scherm te toveren. Heel leerzaam.

Anyways, vandaag dacht ik, laat ik alle liedjes die Joost me mee heeft gegeven eens op een rij zetten. Dan kan ik ze misschien in elk geval uit mijn hoofd leren door ze vaak te luisteren. Van de meeste nummers heb ik maar een paar grepen of een intro gedaan hoor, niet dat u denkt dat ik Pink Floyd al beheers, maar toch zijn het al aardig wat liedjes die de revue hebben gepasseerd. Klik hier maar als je ze wilt horen.

Dit jaar had ik voor een tweede keer een ticket voor Down the Rabbit Hole. Wegens corona kan dat natuurlijk niet door gaan. Vervelend, maar niet levensbedreigend. Gelukkig zijn festivals geen eerste levensbehoefte.

Om het festival niet direct failliet te laten gaan door mensen die hun geld terug vragen, hebben ze een manier bedacht om dat geld nog even vast te houden: bewaarjeticket. In dit stuk wil ik je mijn, misschien onpopulaire, mening geven over waarom ik dit stom vind. Volgens mij heb ik daar best goed over nagedacht, en ook een alternatief.

Afgelast of verplaatst?

Er is samen met een ministerie een regeling bedacht. Als het evenement verplaatst wordt, houden ze je geld vast tot uiterlijk 1 maand na de nieuwe datum. Als het evenement is afgelast, dan zouden ze binnen 3 maanden na de oorspronkelijke datum moeten uitbetalen. Je kunt je ticket bewaren tot volgend jaar.

Van Down the Rabbit Hole kregen we een mail dat het evenement is verplaatst naar volgend jaar. Maar feitelijk klopt dat natuurlijk niet. Als ik de tandarts bel omdat ik een dubbele afspraak heb en ik graag mijn jaarlijkse controle volgende week wil doen, dan verplaats ik de afspraak. Als ik zeg; weet je wat, ik kom volgend jaar wel weer, dan annuleer ik de afspraak en laat ik de volgende afspraak staan.

Bij een jaarlijks terugkerend evenement kun je niet zeggen dat je het verplaatst. Als dat wel zo is, dan zouden we volgend jaar dus 2 maal het festival moeten vieren. Die van 2020 en die van 2021. Het kaartje dat ik gekocht heb is van Down the Rabbit Hole 2020, niet van 2021. Als er geen corona was geweest, was er in 2021 ook een Down the Rabbit Hole. Eigenlijk zeggen ze dit zelf ook in de titel van hun bericht: Down The Rabbit Hole gaat deze zomer niet door.

Down the Rabbit Hole ziet dat kennelijk anders, want in hun mail stellen ze dat als je ervoor kiest om te annuleren, je het geld 1 maand na de nieuwe datum wordt terug gestort.

Gratis tip: ze hadden de nieuwe datum beter in 2080 kunnen doen, dan lost het probleem zich vanzelf op.

Wat kost zo’n festival?

Wat ik me dan afvraag; kost dat? Zo’n festival? Het is logisch dat er al een hoop kosten zijn gemaakt, ook al gaat het festival niet door. Er is personeel bezig geweest om dingen te plannen en te regelen. Er zijn contracten getekend waar men niet meer onderuit kan.

Maar wie zijn dat eigenlijk? Wie krijgen er doorbetaald? De podiumbouwers en foodtrucks in elk geval niet. De uitzendbureau’s en merchandise verkopers ook niet. Wie dan wel? De artiesten? Mojo?

Dus hoeveel procent van het ticketgeld dat ze nu vasthouden wordt gebruikt om reeds gemaakte kosten te dekken?

Hoeveel procent van een festival gaat naar de artiesten, en hoeveel naar de opbouw van het festival zelf? Is dat fifty-fifty?

Als ik de bewaar je ticket actie zo bekijk, zou de ideale wereld dus zijn dat iedereen zijn ticket bewaart. Dat betekent dus voor het festival 2021 geen nieuwe inkomsten. Of wordt de bierprijs 3 euro? Oh wacht, dat was het al. Okay, 5 euro dan.

Hoeveel procent ben je sowieso kwijt aan kosten, en hoeveel kun je annuleren. Zouden ze nu bijvoorbeeld al 20% aan kosten hebben gemaakt?

Als dat zo is zijn ze volgend jaar dus 20 + 50 = 70% kwijt aan de opbouw van het festival. Blijft er 30% over voor de artiesten. Welke headliners zullen ze volgend jaar dan kunnen boeken?

Stel dat we volgend jaar nog steeds aan de anderhalve meter maatregel vastzitten. Dan mogen er nog maar de helft mensen naar binnen, en dan ben ik nog optimistisch. Dan hebben ze dus 70% aan kosten met 50% aan opbrengsten.

Kortom: wie zegt dat het festival volgend jaar niet alsnog failliet gaat, en je het geld dus helemaal kwijt bent?

Kan en/of wil ik volgend jaar wel?

Dan zijn er volgens mij ook nog wel wat redenen te bedenken waarom ik volgend jaar misschien helemaal niet naar het festival kan of wil. Ik zal ze even opsommen.

• Ik noemde het hierboven al even: de line up. Zal die wel bevallen?
• De planning. Volgend jaar word ik dus verplicht mijn vakantie om dit festival heen te plannen. Kan dit wel? Ik ben ook afhankelijk van de schoolvakantie’s.
• Corona. Stel je voor ik krijg corona, en ik moet lang revalideren, dan zit ik echt niet wachten op een festival. Wat ook zou kunnen is dat er nog steeds corona maatregelen van kracht zijn waardoor het festival op een heel andere wijze georganiseerd gaat worden. Hossen in een corona pak zie ik persoonlijk toch niet zo zitten. Een bierprijs van 5 euro ook niet trouwens.
• Heb ik zelf nog wel een baan, lig ik in scheiding, in de lappenmand, de goot of in de kist misschien?

Oneerlijk

Kortom: ik vind het oneerlijk dat iemand anders over mijn geld mag beslissen. Wij festivalbezoeker, maar ook andere sectoren dan de entertainmentbranche, mogen dit toch ook niet? Bij de bakker of hypotheekverstrekker kan ik ook niet aankomen met een voucher waarbij ik aangeef dat ik binnen een maand betaal nadat ik een nieuwe datum heb bedacht.

Het is voor niemand leuk als een bedrijf failliet gaat. Waarom is dit voor een groot festival erger dan voor de plaatselijke kroegbaas die jaren en jaren heeft gewerkt om hier iets moois op te bouwen?

Waarom wordt die beslissing nu voor mij gemaakt?

Liever zou ik zelf kiezen waar ik in deze tijden mijn geld spendeer.

Alternatief

De maatregelen die bedacht zijn door het bewaar je ticket initiatief zijn allemaal gebaseerd op uitstel van executie. Waarom is er geen tussenvorm?

Als we even terug komen op het rekensommetje van hierboven. Stel dat we allemaal een bedrag doneren aan het festival, en ze halen daarmee de 20% op die nodig is om uit de rode cijfers te blijven.. waarom wordt die optie niet geboden? Laat ze een deel houden en stort de recht direct terug.

Voor de kaartverkoper is dit een kleine wijziging lijkt me. De nieuwe tickets voor 2021 genereer je alvast. Vervolgens geef je de mensen een keuze. Wil je de oude tickets inruilen voor nieuwe, met gesloten beurs? Of wil je het bedrag doneren wat het festival minimaal nodig heeft om te overleven? Of wil je alles terug?

Wanneer mensen het volledige bedrag terug willen, kun je er zelfs voor kiezen om alleen dat minimale bedrag nog eventjes vast te houden. Later stort je dit laatste beetje alsnog terug.

Het hele initiatief schijnt overigens nogal lastig uit te voeren te zijn. Maar dat geloof ik eerlijk gezegd niet. In dit digitale tijdperk is dat geen enkel probleem.

Alleen al met dit festival haalt ticketmaster 350.000 euro aan servicekosten op, voor een dienst die grotendeels volledig, zo niet geheel, geautomatiseerd werkt. Tickets genereren, afrekenen, opsturen (al dan niet digitaal of per post), dit kan allemaal door een computer gedaan worden.

Het uitbreiden van het systeem met bovengenoemd voorstel moet binnen enkele maanden te doen zijn, met 1 of 2 programmeurs. De rest van het jaar kunnen ze de telefoon opnemen voor de mensen die hun ticket bij Free Record Shop hebben gekocht. Moet makkelijk uit kunnen.

Het platform is er al, en de techniek om geld terug te storten ook. Hoe moeilijk kan het zijn.

Zijn die 10 euro servicekosten eindelijk eens gerechtvaardigd.

Na het documenteren van mijn ‘bouw een koof’-ervaring, is het nu de tijd aan de shellies. Misschien fijn voor anderen om gewoon eens in het Nederlands het proces te lezen.

Wat is een Shelly?

Een shelly is een apparaatje dat je achter je (licht)schakelaar kunt stoppen, zodat deze verbonden kan worden met wifi. Het wordt dus gebruikt voor domotica. Het automatiseren van je huis. De controller die ik hiervoor gebruik, zeg maar het brein, is Home Assistant.

Het voordeel is dat Shelly’s gebruik maken van wifi, wat de meeste mensen toch al in huis hebben. Je hoeft dus geen dure controller aan te schaffen om een ander protocol, zoals z-wave of zigbee, te ondersteunen.

Daarnaast zijn de modules zelf ook erg goedkoop. Te vergelijking: de shelly dubbele relais variant kost 16,66, terwijl zoiets bij Fibaro al snel zo’n 60 euro kost. Fibaro is kwalitatief wel beter. Het Z-Wave protocol is stabiel, slim en belast niet je wifi netwerk. Is je wifi down, dan werkt Fibaro dus gewoon verder. Bovendien is het gebruiksvriendelijker; je hebt veel minder technische kennis nodig om het aan de gang te krijgen. Niet zo zeer qua installatie, dat is hetzelfde, maar qua bediening van het systeem of het instellen van scene’s.

Het mooie van Shelly’s ten opzichte van (bijvoorbeeld) Philips Hue, is dat het systeem ook op de ‘normale’ manier blijft werken. Je kunt de schakelaars nog steeds gebruiken om het licht met de hand aan of uit te zetten. Dus ook zonder wifi of internet werkt alles nog zoals het vroeger werkte. Daarnaast ben ik niet gebonden aan een specifiek merk, en kan ik elk lampje erin draaien die ik wil (dus zelfs een philips hue).

Wat ik ook leuk vind is dat de componenten die gebruikt worden open source zijn. Het bedrijf achter Shelly vindt het prima als je er andere firmware (zoals Tasmota) op wilt zetten. Dat vind ik beter dan bedrijven die op allerlei mogelijke manieren proberen af te dwingen dat je hun software en producten moet gebruiken.

Voor mij is het inmiddels de sport om de domotica zo goedkoop mogelijk te kunnen installeren. Ik had al een tijdje naar mysensors zitten kijken, maar dit werd me toch iets teveel DIY, waardoor de kans veel groter is dat dingen gaan uitvallen.

Wat kun je ermee?

Dit is typisch een vraag die je van je vrouw krijgt als je met bloed zweet en tranen eindelijk je eerste Shelly hebt geïnstalleerd. Leuk hoor, maar het licht kon toch al aan met een schakelaar?

Laat ik gelijk maar bekennen: je hebt er niks aan. Het is allemaal hobby. Maar voor mensen zoals ik die dol zijn op techniek is het magisch. Als ik techniek op elkaar zie reageren, dan word ik blij. Laat ik even opsommen wat ik nog op mijn lijstje heb staan wat ik wil realiseren. Het is nu eenmaal zo dat als je alles in je huis kunt aansturen met een computer, je steeds slimmere schema’s kunt bedenken, die je gemak zouden moeten verhogen.

• ‘Alles uit’ knoppen. Hoe vaak vergeten de kinderen hun licht niet uit te zetten? Ik wil in de hal een (draadloze) schakelaar maken die in 1 keer alle lampen boven, of beneden, kan uitschakelen. Ga je naar je werk, zet je alles met één druk op twee knoppen uit.
• Slimme schakelaar bij het nachtkastje. Mijke en ik hebben nu allebei een klein schakelaartje op het nachtkastje geplakt waarmee we het grote licht in de kamer aan- en uit kunnen zetten. Net als in een hotel! Hou je hem lang ingedrukt, dan gaan alle lampen op de eerste verdieping uit. Handig als een kind weer eens het licht in de badkamer vergeet na het plassen. De kinderen krijgen er binnenkort ook 1.
• Als ik thuis kom van het werk, kom ik altijd via de tuin binnen. Bij de tuindeur-ingang zitten geen schakelaars voor het grote licht. Onhandig, vooral in de winter als het donker is. Binnenkort gaat het licht vanzelf aan als ik in het donker binnenstap.
• Timer op het wc licht. Dit wordt nog even nauwkeurig afstellen, want anders zit ik zelf straks in het donker. Hoewel het lichtknopje zeer dichtbij zit, dus ik kan hem zo weer aanzetten. Ook dit weer om te voorkomen dat het licht de hele dag aanstaat. Mensen met kinderen weten waarover ik praat.
• Beweging op de eerste verdieping. Hoe vaak kom ik ‘s middags boven en staan beide lampen van de kids en de badkamer nog aan? Irritant vind ik dat. Kan opgelost worden met een timer, maar kan ook met een bewegingsmelder. Is er (overdag?) 30 min. geen activiteit meer op de eerste verdieping, dan kunnen de lichten uit.
• Google Home of Amazon’s Alexa, zodat je kunt roepen: Alexa, kitchen lights on. Ik weet het, dit klinkt heel decadent en over the top, maar in feite is roepen wel de snelste methode die er is. Je hoeft niet je telefoon te pakken, unlocken, juiste app starten, licht kiezen. En je hoeft ook niet naar de schakelaar te lopen.
• Slimmere scene’s maken zoals ‘tv kijken’, waarbij het licht wordt gedimd, de receiver op de juiste input, en de overige lampen uit worden gezet. Ik noem maar wat. “Spotify luisteren” zou er ook eentje kunnen zijn.
• Als het binnen warmer is dan 21 graden, de zon naar binnen schijnt, en het buiten niet te hard waait, dan kan het zonnescherm automatisch uitgeklapt.

Zoals ik al zei; je hebt er feitelijk niks aan. Het is allemaal extra luxe.

Ik wil het!

Snap ik. Ik was begonnen met de Shelly 2.5, die je ook als ‘roller shutter’ kunt gebruiken. Hier heb ik ons zonnescherm op aangesloten. Daardoor kan ik het zonnescherm ‘s avonds automatisch laten inklappen. Tel uit je winst; je zonnescherm 1 keer vergeten als het gaat stormen, is een dure grap.

Daarna ben ik begonnen met de bovenverdieping. Bedenk welke lichten je wilt kunnen dimmen (hier heb je wel pulsdrukkers voor nodig). Heb je twee schakelaars naast elkaar? Dan zou je een Shelly 2.5 in kunnen zetten. Dit is wat goedkoper, en het scheelt weer een wifi verbinding. Voor de enkelvoudige heb je genoeg aan een Shelly 1 (of 1PM als je ook het stroomverbruik wilt meten). Bij een hotelschakeling heb je ook slechts 1 shelly nodig.

De allereerste automatiseren was echter met Yeelights op de kamer van de kinderen. Het licht kleurt ‘s avonds blauw, als nachtlampje. Als ze uit bed mogen, wordt het lampje groen.

BOM (Bill Of Materials)

Wat heb je nodig?

Omdat de shellies continu stroom nodig hebben, heb je op elke plek minimaal de bruine (L van Live, waar het stroom op staat dus) en de blauwe N (neutral) nodig. Ik heb een nieuwbouwhuis uit 2010, daar zitten bij de schakelpunten geen blauwe draad. Deze moet je dus bijtrekken. Hier zag ik enorm tegenop, maar het viel ontzettend mee. Bij een ouder huis is dit misschien anders, als er niet voldoende ruimte in de electrapijp is, of als er veel (krappe) bochten zijn. Je voelt dit al vrij snel. Een optie is dan om de buis eerst leeg te maken en alle draden opnieuw te doen, maar dit lijkt me doodeng. Als het mislukt heb je niks meer.

Van een collega kreeg ik de tip om soepele draden te gebruiken naar je module toe. Als je de stugge installatiedraden gebruikt, dan is het daarna lastiger om ze weg te werken achter de schakelaar. Aan de soepele draden doe je een adereindhuls. Hierdoor zijn de gemakkelijker in een wago te stoppen. Bovendien loop je niet het risico dat 1 van de koper strengen ergens langs gaat, bijvoorbeeld net uit je terminal, waardoor je sluiting of een schok krijgt. Ik heb gelijk maar een knappe tang aangeschaft voor de adereindhulzen (bij de chinezen natuurlijk).

Dus de lijst wordt dan…

1. VD installatiedraad blauw 2.5mm kwadraat. Ik heb een doos van 100m op mijn werk gehaald.
2. Tang om draad mee door te knippen. Ligt gewoon bij de Action.
3. Platbektang om te helpen bij het vastmaken van de draad aan de trekveer.
4. Trekveer. Ik had eerst die van de buurman geleend, en toen het zo geweldig makkelijk ging, heb ik er zelf eentje gekocht. Twintig meter leek me wel genoeg voorlopig.
5. Wago lasklemmen, meestal had ik 5p nodig, soms 3p. Ja, die krengen zijn duur ja. Maar inmiddels weet ik wel dat je zulke klussen gewoon met goed materiaal moet aanpakken. Ze zijn gewoon nodig.
6. Montagedraad. Dit is de soepele draad. Ik had 1,5mm genomen en kon gelukkig in kleine aantallen inkopen op mijn werk. Een paar meter heb je zat aan. Dit is overigens optioneel; je kunt ook het stugge VD draad proberen. Maar echt; dit werkt veel beter.
7. Adereindhulzen. Deze moeten matchen met de dikte van je montagesnoer. Je hebt lange hulzen, die gaan in de schakelaar, en korte hulzen, die gaan in de lasklem en de module (de Shelly).
8. Adereindhulstang. Zoals ik al zei is het voor mij een sport om dingen zo goedkoop mogelijk te kunnen regelen, op hobby/electronica gebied. Dus kocht ik de mijne voor 14 euro bij Ali. De HSC8 6-6. Tegen de tijd dat ik alle moed had verzameld, kwam de tang binnen. Wil je snel aan de gang, dan kun je beter in Nederland kopen. Wel fijn om meteen een goed stuk gereedschap erbij te hebben!
9. Striptang. Ik heb ooit een automatische gekocht bij Ali. Maar zeker voor langere stukken VD draad (voor aan de trekveer) is een gewone handmatige ook wel fijn. Allemaal spullen die de hobbyist toch al in z’n koffer heeft natuurlijk ;-)
10. Pulsdrukker. Voor de Shelly dimmers heb je pulsdrukkers nodig. Want als je de drukker dan ingedrukt houdt, dan gaat hij dimmen. Met een puls zet je het licht aan of uit. Bij mij is alles van Jung, dus ik verving alleen de wipschakelaar voor de pulsdrukker. Als je het esthetisch mooier vindt dat je schakelaars allemaal in dezelfde stand staan, dan zou je kunnen overwegen om al je schakelaars te vervangen door pulsdrukkers. In domotica systemen is dat heel normaal. Je krijgt er dan gratis de ‘longpress’ functie bij voor normale relais schakelaars (dus niet de dimmers). Hier kun je dan weer een eigen functie aan koppelen.

Voorbereiden

Ik doorliep eerst telkens een aantal stappen om de Shellies in te stellen. Daarna is het handig om de draden zo goed mogelijk voor te bereiden, zodat het stroom er niet zo lang af hoeft. Het is zonde om je tijd te verspillen aan het strippen van draden.

Configuratie

Ik had het eind van een PC snoer afgeknipt en aan de draden een adereindhuls gemaakt. Als je deze in een stekkerblok doet met een schakelaar erop, dan kun je makkelijk Shelly’s aansluiten. Als je moet wisselen klik je het blok uit met de schakelaar, en schroef je de draden in de volgende Shelly.

Vervolgens doorliep ik de volgende stappen.

1. Met wifi verbinden naar het shelly access point. Je kunt daarna in een browser naar IP https://192.168.33.1 om de web interface te openen. Ik maak geen gebruik van de Shelly app.
2. Instellen van wifi en backup wifi. Ik heb nog twee aparte SSID’s (eentje boven en eentje beneden). Welke er backup werd, hing uiteraard af van de plaats waar de Shelly zou komen (beneden of boven).
   Soms kun je beter eerst de backup wifi invullen, en daarna de primaire, omdat je anders de Shelly kwijt bent als je access point buiten bereik is. Backup invullen, op die save button, en daarna de primaire wifi invullen en op die save drukken.
3. In mijn router zoek ik in de dhcp lijst op welk IP adres de shelly heeft gehad. Voor de zekerheid zet ik deze vast, door hem te reserveren. Je kunt in de dhcp server een IP adres vastzetten op mac adres. Dan kan ik er ook een beschrijving bij zetten, en zo kan ik in de router altijd terug zoeken welk IP een bepaalde shelly heeft.
   Je zou ook een static IP in kunnen stellen in de Shelly, maar dit vind ik minder handig. Weet eigenlijk niet waarom.
   In principe heb je het bij MQTT misschien ook niet nodig; uiteindelijk zie je de devices in je systeem gewoon op ID. Het IP adres heb je verder niet meer nodig in Home Assistant. Alleen als je naar de web interface wilt heb je dit nodig.
4. Firmware upgrade. Mocht er iets mis gaan, dan kun je nu nog makkelijk ingrijpen. De shelly heeft nu internet toegang, dus er staat waarschijnlijk een firmware upgrade klaar.
5. Instellen van de button. Voor de oldskool wipschakelaar zette ik de default power mode op off, en het type schakelaar op edge.
6. Restrict admin login; een password zetten op de web interface. Hoewel ik deze soms vergat toen het steeds meer op loopband werk begon te lijken (saaiiiii).
7. MQTT broker instellen. Dit is alleen nodig als je MQTT gebruikt. Dit zou ik wel aanraden, als je Home Assistant gebruikt, want dit is lekker snel.
8. In het geval van de dimmer, zou je kunnen kalibreren als je de lamp er al op hebt aangesloten. Ook heb ik de night mode ingesteld. Kan op zich ook allemaal achteraf.

Nu nog even achterop de Shelly noteren waar hij geplaatst gaat worden. Gewoon met een marker.

In Home Assistant heb ik het MQTT discovery script geïnstalleerd. Zodra je MQTT gegevens invult in de Shelly, komt hij naar boven in je Home Assistant. In mijn geval was hij dan wel telkens unavailable. Na het herstarten van Home Assistant was hij ineens wel available.

In HA, onder Instellingen –> Devices kun je nu de nieuwe Shelly’s terug vinden. Meestal gaf ik ze meteen een betere naam, en stopte ik ze in de juiste Area. Zie ze nog maar eens uit elkaar te houden als je dit achteraf moet doen!

Bedraden

Kijk, dit is de Shelly 1. De O en I aan de rechterkant zijn niet de cijfers 0 en 1, maar de letters O en I van Output en Input. De SW is van Switch.

Als je de schakelaar van de muur hebt getrokken, dan zie je een bruine en zwarte draad. Die bruine staat het stroom op, en die zwarte gaat naar je lamp; daar staat alleen stroom op als je schakelaar in de juiste stand zet. Om deze Shelly 1 aan te sluiten moet je de draad naar je lamp op de O zetten. Naar de I en de L moeten een bruine. Geen idee waarom deze intern niet gewoon gebrugd zijn, maar okay. De N is voor de blauwe draad die je bij moet trekken.

Qua voorbereiding kun je nu drie soepele draden alvast aansluiten. Een zwarte soepele met een korte adereindhuls voor aan de Shelly kant, en een lange adereindhuls voor in de schakelaar. Dan twee bruine soepele draden met aan beide zijden een korte adereindhuls. De ene kant gaat in de Shelly, de andere kant in de wago. Dan nog een soepele bruine draad met enerzijds een korte huls, en anderzijds een lange. De korte gaat in de wago, de bruine gaat in de schakelaar.

Bij de Shelly 2.5 en dimmer zit het iets anders in elkaar. De dimmer heeft twee keer een I, maar hier worden de schakelaars op aangesloten. In het geval van een pulsdrukker heb je alleen I1 nodig.

De Shelly 2.5 heeft wel twee keer een L (die gaan weer naar de wago) en uiteraard twee keer een SW. Op de O’s komen weer de zwarte draad die naar de lamp toe gaat.

De aansluitschema’s staan gewoon op de website en in de pietepeuterige handleiding die je erbij krijgt. Met logisch nadenken kom je ook een heel eind; het spreekt redelijk voor zich.

Aansluiten

Nu er zoveel mogelijk is voorbereid kunnen de schakelaars van de muur getrokken worden, en de boel aangesloten. Als er naast je schakelaar een stopcontact zit heb je mazzel; je kan dan de blauwe draad van de schakelaar pakken (mits ze op dezelfde groep zitten). Als dat niet zo is, moet je ook de lamp eraf halen, om vanuit die centraaldoos de blauwe draad te trekken.

Vervolgens trek je de bruine draad die in de schakelaar zit eruit. Bij mijn Jung schakelaars moest ik op een knopje drukken en dan kun je de draad eruit trekken. Dit bruine draad moet nu in de Wago, samen met de andere bruine draden. Het koper moet waarschijnlijk iets ingekort worden, want die is voor een schakelaar wat langer.

Het zwarte draad trek je ook uit de schakelaar, en schroef je op de O van de Shelly (ook hier is het koper te lang). Je zou dit ook via een Wago kunnen doen, zodat je een soepele draad in de Shelly kunt stoppen, maar een Wago neemt ook weer extra ruimte in de lasdoos. Hier heb ik niet voor gekozen. De soepele draad die je had voorbereid zit al in de SW poort. Daarvan stop je nu de lange adereindhuls in de schakelaar. Gewoon erin drukken, hij grijpt dan vanzelf vast (bij Jung althans).

Als het goed is heb je nu vier bruine draden in de Wago: de stugge draad waar het stroom op staat, twee soepele draden naar de Shelly, en 1 soepele draad naar de schakelaar.

Nu moet je de Shelly en draden achter de schakelaar zien te friemelen. Zeker als je meerdere stugge draden in de Shelly hebt zitten kan dit een uitdaging zijn. Ik vond het makkelijker gaat als je de module als het ware erin draait. De draden zijn lastig te vouwen, maar rond buigen gaat redelijk. Denk erom dat je de schakelaar wel weer goed terug zet (ik had ze een keer per ongeluk 90 graden gekanteld).

Mijn collega raadt altijd aan om geen fouten te maken, dat scheelt een hoop tijd. In dat geval kun je alles direct weer terug monteren. Maar voor de zekerheid kun je ook weer even de spanning op de groep doen, om te kijken of je installatie werkt. Testen wordt over het algemeen aangeraden voordat je alles weer dicht hebt zitten.

Bij 1 Shelly 2.5 werkte het ding prima, totdat ik hem in de lasdoos had gepropt; daarna deed hij niks meer. Na een paar keer in en uit elkaar halen heb ik toch zoveel mogelijk met soepel draad gedaan, en toen ging het beter. De draden kunnen binnenin de module natuurlijk ook sluiting maken, als je ze te lang maakt. Kwestie van trial on error.

Als je de groep in de meterkast weer aanzet, maar de schakelaar klapt meteen weer om; geen paniek. Grote kans dat alle apparaten die tegelijk weer inschakelen een te hoge piek spanning veroorzaken. Met name opladers en stroomvreters (zoals een koelkast) zijn hier goed in. Haal je laptop voedingen eruit, haal de stekker van je extra koelkast eruit, en probeer het nog eens. Daarna kun je 1 voor 1 weer bij schakelen.

Spelende man, wat heb je nou geleerd?

Een derde draad in een buis trekken is echt niet zo moeilijk (in mijn huis althans). In de meeste gevallen kon ik het zelfs alleen. Als het lichtpunt maar dichtbij genoeg zit. Ik deed de trekveer er bij de lamp in, dus die hing uit het plafond. Een vierde draad gaat waarschijnlijk lastiger, laat staan een vijfde. Alleen op zolder moest er een vierde draad in de pijp, maar daar heb ik er uiteindelijk voor gekozen de Shelly bij de lamp in de lasdoos te plaatsen, in plaats van achter de schakelaar. Deze lamp was ook aangesloten op een hotelschakeling, en hierdoor hoefde ik niet uit te zoeken waar de schakeldraad uit kwam. Er was ruimte genoeg achter de lasdoos bij de lamp. Bottom line: gewoon proberen die draad te trekken, waarschijnlijk valt het echt wel mee.

Adereindhulzen zijn de bom. Alleen moet je ze wel goed gebruiken. De afgestripte draad moet dus even lang zijn als het ijzer van de huls. Het monteert daarna wel veel makkelijker en klikt ook veel makkelijker in de Wago.

Home Assistant heb ik uiteindelijk verhuisd van een Orange Pi naar een kleine PC. Er waren uiteindelijk toch wat geheugen problemen. Dat het op een microSD draait zat me ook niet helemaal lekker, qua slijtage. Ga je serieus domotica doen, dan denk ik dat een kleine ‘server’ wel aan te raden is. Marktplaats staat vol met kleine Optiplexjes, voor een geeltje ofzo.

Foto?

Mijn foto zal niet veel anders zijn dan die honderden foto’s op het internet, maar okay. Deze was van de hotelschakeling op de overloop. Als je zorgt dat je de Shelly plaatst waar de uiteindelijke draad die naar de lamp loopt uit komt, is dat geen enkel probleem. Kost zelfs maar 1 Shelly.

Vragen?

Ja leuk! Kan natuurlijk niks beloven over de response tijd, of garanties geven op mijn kunde. Maar het is sowieso leuk om te weten dat er meer van die gekken zijn die dit doen. Misschien is overleggen in het Nederlands wel fijn. Ik heb geen moeite met Engels, maar wellicht geldt dat voor anderen niet?

Vanochtend las ik dat David Olney op het podium was gestorven. Enerzijds een schitterende dood, lijkt me. Volgens het krantenartikel zei hij sorry, knikte zijn hoofd wat omlaag, en dat was het dan.

Ik probeerde me voor te stellen hoe het moest zijn om dit te aanschouwen. Bezoekers dachten dat hij ‘een momentje’ wilde. De zaal verstomd langzaam, zodat de man zijn punt kan maken. Maar dat punt komt niet. Het blijft stil. Wanneer kwam het moment dat men zich realiseerde dat hij niet meer ging praten? Zijn mede muzikanten wisten misschien dat hij zulke momentjes nooit deed tijdens een show. Waren zij eerder gealarmeerd?

Zo maar eens luisteren op Spotify wat voor muziek die man maakte, dacht ik. En gelijk moest ik denken aan al die artiesten die na hun dood direct op nummer 1 stonden in alle muzieklijstjes. Het publiek toog massaal naar de winkel om een CD te bemachtigen.

Vroeger vond ik dit een stom verschijnsel. Als jullie hem vroeger niet konden waarderen, waarom nu dan ineens wel? Stelletje huichelaars.

Nu merk ik dat ik oprecht geïnteresseerd ben in wat voor muziek die man heeft gemaakt. En is dat uiteindelijk niet waar een muzikant het voor doet?

Daar komt bij dat het tegenwoordig vrij eenvoudig is om een paar liedjes op te zetten van een muzikant die je helemaal niet kent. Tuurlijk, ik weet wel dat er veel geld achter de strijkstok blijft hangen. Anderzijds is de massa veel groter. Dus zou het niet mooi zijn als iedereen bij het overlijden van een artiest even een uurtje zijn muziek zou draaien?

Niet alleen ter ere van zijn muziek, maar misschien ook om de nabestaanden een beetje te ontzorgen. Met de binnenstromende gelden kan er wellicht een nog waardiger afscheid georganiseerd worden.

Dus vooruit dan maar, David, deze is voor jou.

De woningbouw was niet van plan om een afzuigkap te installeren, dus kocht mijn moeder er zelf maar eentje van haar zuurverdiende centjes. Een officiële keukenboer kwam het ding installeren. Hij maakte een gat in de muur, verbond er een slang aan die weer aan de kap hing, en klaar was Kees. Geen gezicht natuurlijk, dus beloofde ik met mijn grote mond wel even een koof te maken.

Nu het ding hangt en ik het project achter de rug heb, weet ik precies hoe ik het had moeten doen. Dus ik dacht, laat ik daar aantekeningen van maken. Noem het beroepsdeformatie. En toen dacht ik: waarom niet gelijk delen op mijn weplog? Want er zijn genoeg video’s en artikelen te vinden door mensen die super handig zijn, maar niet door klunzen zoals ik. Daar gaan we.

Voorbereiden

Wellicht ook beroepsdeformatie, maar ik ben van het type die eerst heel lang gaat zitten nadenken over hoe het project het best uitgevoerd kan worden. Zo had ik bedacht om eerst een frame van hout te maken, en daar dan platen tegen aan te schroeven van MDF. Totdat ik op internet ging zoeken hoe je een koof maakt. Kwam ik ineens artikelen tegen waar men zei dat die flexibele buis wel eens zou kunnen gaan condenseren. Het beste kon je er eerst een dun laagje glaswol omheen doen.

Daar had ik natuurlijk totaal geen zin in. Dus wat doe je dan? Dan bel je timmerman Rob. Die doet zulke dingen vaker, en acht ik zeer betrouwbaar. Hij vertelde dat ze nooit de buis isoleren, en dat ze altijd een koof maken met drie balkjes, om zo een L vorm te maken. Dat zou het proces al een stuk eenvoudiger maken. Uiteindelijk had ik dit design in mijn hoofd.

Super simpel. Wat kan er mis gaan? Nou, dat ga ik jullie vertellen.

Materialen

Op naar de bouwmarkt om materiaal te halen. Dat is misschien niet de meest handige keuze, want regelwerk blijkt daar zo krom als een hoepel. Door ze op de grond te leggen heb ik geprobeerd te meest rechte balkjes uit te zoeken.

Het meest voordelig zouden 44x44mm balken zijn, want die verkochten ze per 4 stuks voor 13 euro ofzo. Helaas waren ze op. Misschien maar goed ook, want de gehele constructie moet ook weer niet te zwaar worden natuurlijk.

Uiteindelijk kwam ik bij 35x35mm balken uit die iets van 7,50 per stuk kostten. Veel duurder! De lengte die ik nodig had was 139cm. De lengte van de balk was 270cm. In de bouwmarkt had ik gauw berekend dat 270/2 = 135. Dat scheelt dus niet heel veel, aan beide kanten een beetje speling. Het leek me sowieso geen project dat je op de millimeter nauwkeurig zou moeten maken. Dus ik kocht twee balken die ik in de bouwmarkt alvast door midden liet zagen zodat ze makkelijk in de auto paste. Dit was alvast de eerste fout (kom ik zo op terug, in verband met cliffhanger enzo, blijf lezen).

Vervolgens ging ik voor MDF plaatmateriaal. Eerst wilde ik 6mm gaan want het had niks te houden, en hoe lichter en goedkoper hoe beter. Die plaat was echter zo buigzaam dat ik toch maar voor 8mm dik ben gegaan. Ook deze platen in de bouwmarkt gelijk op maat laten zagen. Mijn koof zou 20x20cm worden, dus de ene plank moest 200mm breed en de andere 192mm. Normaal gesproken vergeet ik altijd rekening te houden met de dikte van het hout, maar dit keer zou ik daar mooi niet intrappen.

Tijdens mijn research had ik gezien dat slagpluggen heel handig zouden zijn als je met regelwerk bezig bent. Dus nog een paar slagpinnen en een lange boor gekocht en toen was ik was klaar voor de strijd. Dit was fout twee (tellen we mee?)

Koof bouwen

Door al mijn gepeins en gereken was ik tot de conclusie gekomen dat het handig zou zijn om de koof eerst eens in elkaar te zetten. De gaatjes moesten immers toch voorgeboord worden. Als ik nu eerst de onderste plank zou voorzien van de balkjes, dan kon ik die gewoon helemaal tegen de rand van de plaat plaatsen. Hoef ik niks voor te meten. Met lijmklemmen hield ik de balkjes op z’n plek. Vervolgens even gaatjes voorboren, en daarna vast zetten met schroeven.

Aangezien zowel het hout als de woning niet helemaal recht zijn, leek het me verstandig om een beetje een marge te houden. Een klein kiertje zou ik dan later wel wegwerken met kit, of misschien door de schroeven wat extra aan te draaien. Op sommige plaatsen zat de balk dus niet helemaal tegen het eind van de plaat aan, maar had ik hem iets naar binnen gedaan en hield ik een heel klein randje plaat over. Dit was fout drie, maar dat wist ik toen nog niet.

Het in elkaar zetten ging verder voorspoedig. Nadat de balken op de onderste plank waren gemonteerd, kon ik hetzelfde doen voor de plank die aan het plafond kwam te hangen. Er zou 1 balk helemaal aan het eind moeten. De andere balk zat al aan de onderkant vast. Kwestie van plaatje erop, vastzetten met klemmen, en hop, vastschroeven maar. In deze volgorde hoefde ik nog steeds niks te meten, en zou de balk evengoed precies goed uitkomen.

Nu was het tijd om de koof te gaan plaatsen.

Koof plaatsen

Om de koof te plaatsen zou ik dus 1 balk aan de muur bevestigen, en 1 aan het plafond. Dit was het moment waarop het plan in mijn hoofd niet erg overeen kwam met de realiteit. Het blijkt namelijk helemaal niet zo makkelijk om uit te meten waar die balk precies moet komen te hangen. Je probeert je evenwicht te houden terwijl je op een aanrecht staat, en dan moet je met een meetlint zien af te tekenen waar de balk moet komen. Dit gaat echter niet zo makkelijk, omdat de afvoerpijp die je juist probeert weg te werken met een koof in de weg zit. Meetlint er tussen wormen en dan tegen de muur aan duwen, en dan ergens 200mm – 8 – 35 = 157mm aftekenen.

Fout vier dus. Ik zal de cliffhanger dit keer achterwege laten: ik had natuurlijk gewoon een heel dun balkje moeten vastschroeven zodat ik dit als spacer kon gebruiken. Die balkjes hadden dan dus de tussenruimte gevuld, waardoor je de balk gewoon strak tegen de muur of het plafond kunt drukken, en dan door de gaten in de balk aftekenen waar de gaten in het plafond (of muur) moeten komen.

De gaten waar de slagpluggen doorheen moesten had ik al geboord. Dus in theorie zou ik nu de balk strak tegen de muur houden, en dan met de boormachine de gaten in de muur boren.

In de praktijk blijken die slagpluggen hier helemaal niet voor bedoeld. Ik heb het later nog even opgezocht, en het idee is dat het tijd zou besparen als je heel veel pluggen in de muur moet zetten. Bijvoorbeeld als je regelwerk gaat plaatsen om gipsplaten op te bevestigen voor een wand. In dat geval kun je met je ene hand de balk wel vasthouden en met de ander boren. In dit geval was mijn positie echter zo onhandig dat zit nooit zou lukken. Uiteindelijk heb ik de plek waar de gaten moesten komen dus gewoon afgetekend en daarna, zonder de balk ervoor, geboord.

Voor het plafond was het aftekenen nog veel lastiger. Ik denk dat het een stuk eenvoudiger zou gaan als ik de hulpbalkjes had gebruikt.

Het plafond bleek vervolgens best wel hard beton te zijn, waar ik met mijn Vonroc boormachinetje natuurlijk nooit doorheen kwam. Bovendien bleek er een holle ruimte te zijn boven het plafond, dus mijn slagpinnen hadden niet eens voldoende grip. Uiteindelijk moest ik terug naar de bouwmarkt om Duopower Fischer plugs te halen. Die hadden wel voldoende grip.

Weten jullie fout 1 nog? Dat ging om de balken die ik door midden had laten zagen in de bouwmarkt. Voor de muur- en plafondbalk was dit geen probleem. Maar de balk die de beide platen met elkaar verbind, zeg maar linksonder op de tekening hier boven, kun je beter wel over de volledige lengte hebben. Je kunt de platen bij de hoeken dan ook goed tegen elkaar kunt schroeven, zodat er geen kieren ontstaan. Uiteindelijk is het zo ook gelukt, maar achteraf had ik die hoekbalk liever de volledige lengte gehad. Qua kosten had het niet uitgemaakt.

Spelende man wat heb je nou geleerd?

Nog even de fouten aflopen.

De balken

Achteraf gezien had ik denk ik minder moeten uitmeten, en meer ter plaatse pas moeten maken. Ik had de breedte moeten opmeten, en dan de balken in de bouwmarkt ietsjes langer moeten laten afzagen zodat ik ze thuis exact op maat had kunnen aftekenen en zagen.

De bovenste balk, tegen het plafond aan dus, had bijvoorbeeld meer ruimte dan de onderste balk. Uiteindelijk is hierdoor een hier ontstaan. Had ik de balk er gewoon voorgehouden, en dan een streepje zetten, dan had ik ten eerste niet hoeven meten, en ten tweede had het beter gepast.

Als ik de balken wel de volledige breedte had gemaakt, dan had ik vervolgens de plaat kunnen afstemmen op de maat van de balken. De kier was dan overal gelijk geweest. Als de bovenste balk wat breder zou zijn dan de onderste, dan had ik de plaat aan die zijkant dus iets taps toe moeten laten lopen, door hem zelf exact op maat te zagen.

Slagpluggen

Dikke onzin om voor die paar gaatjes slagpluggen te gebruiken. Je wint er helemaal geen tijd mee en het installeert veel lastiger. De ruimte tussen het keukenkastje en het plafond was bijvoorbeeld ook vrij krap, dus echt lekker meppen met een hamer wordt dan ook lastig. Je loopt nog risico om de pijp te raken ook. Gewoon normale pluggen en schroeven gebruiken dus.

Marge balk op plaat

Het idee om een beetje marge te houden was goed, alleen had ik de balk iets uit moeten laten steken op de plaat, in plaats van naar binnen laten vallen. Bij de onderste plaat had ik bij de balk die tegen de muur aan ging een klein randje plaat over in het midden. Wat je dan krijgt als je gaat bevestigen met schroeven, is dat de plaat naar boven wordt getrokken als je de schroeven aantrekt. Ik had het precies andersom moeten doen dus. Uiteindelijk leverde dit geen probleem op, omdat ik de plaat die aan het plafond ging, er nog tussen kon duwen. De platen sloten daardoor wel mooi strak aan. Ik had eerst de onderste plaat gedaan, en daarna de plaat aan het plafond. Die werd nu eigenlijk al vast geklemd door de onderste plaat.

Resultaat

De nieuwsgierige lezer wil misschien het resultaat toch even zien. Sommigen zullen wellicht denken: waar begin je aan? Waarom laat je het niet gewoon door de timmerman doen?

Nou, geloof het of niet, maar ik vind het leuk om te leren van dit soort dingen. Zal wel iets met nesteldrang ofzo te maken hebben, whatever. Dingen maken en repareren; ik vind het steeds leuker. Door het nooit te doen word ik er in elk geval ook nooit beter in of wijzer van. Bovendien; uiteindelijk is het allemaal best goed gekomen.

Foto?

Heeft u een Smeg of M-System oven die helemaal niet meer reageert? Grote kans dat het relais stuk is. Lees hier mijn avontuur en hoe je dat gratis repareert.

Het zou toch leuk zijn als ik nog eens een reparatie blog kon schrijven waar zoveel mensen wat aan helpen, net als toen met die koelkast. Wij hebben een M-System MFT 96 IX waarbij na 8 jaar al de oven niet meer functioneerde. Als we de schakelknop omzette, gebeurde er niks. Geen licht in de oven, geen rood lampje, helemaal niks.

Een zoektocht op internet bracht me bij de site gebruikershandleiding.com. Het mooie is dat hier ook een forum bij zit, waardoor mensen met problemen elkaar vanzelf vinden. Zo ook voor mijn oven. Bij een hoop mensen was het apparaat per ongeluk in demo mode terecht gekomen; een instellingen die wordt gebruikt voor in de winkel. De oven werkt dan kennelijk niet. De handleiding vermeld helaas verkeerd hoe je hem weer uit de demo mode krijgt. Spoiler: eerst de min, dan het belletje, en dan het plusje allemaal 5 seconde ingedrukt houden; dat zou de magische combinatie moeten zijn.

Onze oven haperde echter al vaker de afgelopen tijd. Hij sprong zomaar uit als er iets in de oven zat, maar de volgende dag deed hij het weer gewoon. Daarom dacht ik dat ons probleem eerder mechanisch zou zijn.

Bij het forum voor de M-System MFTD-96IX stond echter ook de tip dat het aan het relais zou kunnen liggen.

Vervolgens heb ik de oven open geschroefd, op zoek naar het relais. De bovenste plaat moet er af. Dit open schroeven doe je door de gaspitten helemaal te verwijderen (dus het dekseltje en het ijzer). Dan al die kleine schroefjes losmaken die onder de gaspit zitten. Dan zitten er aan de achterkant nog twee schroefjes aan de plaat die los moeten. Dan kun je de plaat er voorzichtig aftillen. Aan de voorkant zit de plaat met een soort klemmetjes vast, dus je moet hem hier even los trekken. Kijk wel uit dat je de plaat er niet te scheef afhaalt, want ik denk dat je dan die opstaande pieletjes los trekt die bij de pitten zitten (voor de ontsteking).

Als de plaat er eenmaal af is, heb je zoiets…

Nu kun je links voor dus het printje van het klokje zien zitten. Je ziet dan vanaf de bovenkant, in mijn geval althans, dit:

Als je nu zou zoeken op ELA1000 H/001.111 dan kom je op de gehele print met klok uit, ook al is deze eigenlijk voor een Smeg oven. Je zou het geheel dan kunnen vervangen. De goedkoopste die ik zou gauw kon vinden was wel 129 euro. Toch een hoop geld.

Helaas lukte het me niet om het relais te kunnen vinden met de informatie die ik hier zag. Aan de andere kant van het relais staat meer informatie, zoals te zien is op een foto van een website die de print verkoopt.

Met al deze serie nummers kon ik echter nog steeds geen vervangend relais vinden. Dus vroeg ik de slimme mensen van circuitsonline om hulp. Ondanks mijn enorme onkunde op elektronica gebied, hielpen ze me toch goed op weg. Zo gaf Arco een tip voor een vervangend relais, maar belangrijker nog, Sine gaf een tip om eerst te kijken of de oven zonder relais wel werkte. Dat heb ik gedaan. De draden heb ik van het relais afgetrokken, en toen heb ik in de fastons (dat zijn die stekkertjes) een draad gestoken. Op die manier waren de draden dus doorverbonden. Toen de stekker er weer in en voorbereiden op vuurwerk, maar dat bleef gelukkig uit. De schakelaar van de oven om et voila, hij deed het weer.

Nu blijkt bij het printje van de klok, dat het LCD van de klok eigenlijk over de achterkant van het relais zit. Ik heb het LCD voorzichtig los getrokken, maar aan de bovenkant zitten alle aansluitingen van het LCD in de vorm van ijzerdraadjes. Je kunt de klok-plaat dus niet helemaal verwijderen, of je moet zin hebben om al die contactjes door draadjes te vervangen. Dat maakt het dus wel een stuk lastiger om het relais te vervangen. Het zou denk ik wel lukken, maar het is wel een gepruts.

Dus toen ging ik eens even nadenken over hoe vaak wij de oven op een timer zetten, zodat hij bijvoorbeeld na 3 uur weer uit gaat. Of aan. Of weet ik veel hoe het werkt. Hadden we die functie dan? Ik wist in elk geval nog exact hoe vaak we het gebruikt hadden: 0 keer. In acht jaar tijd.

Conclusie: kroonsteentje tussen die draden. Bij mij zat er bij de ene faston alleen een rode draad, en bij de andere faston een rode en een oranje. Die rode en oranje heb ik bij elkaar geknoopt, en vervolgens in een ruime kroonsteen gestoken. Hetzelfde met de andere draad. Voor de zekerheid heb ik de schroefjes van de kroonsteentjes naar beneden geduwd, zodat mocht er water op komen (kleine kans), dit niet op de contacten komt. Daarna nog even netjes aan de andere kabels vast ge-tie-wrapped en klaar is Kees. Kosten van deze reparatie: 0 euro.

Wil je de functionaliteit van je oven timer blijven gebruiken, dan kun je het relais vervangen. Dit schijnt een mogelijke vervanger te zijn. Ben je geen held met een soldeerbout, dan kun je het hele printje vervangen voor zo’n 129 euro. Dat is super simpel. Vier schroefjes los maken, en drie stekkertje losmaken. Wel even onthouden hoe ze vast zaten. Stekkertjes op het nieuwe printje, vastschroeven in de oven, en klaar. Ohja, de knopjes voor het klokje kun je gewoon met beleid lostrekken.

Happy cooking!

PS. Als je nog meer wilt weten voor je aan dit avontuur begint, of als je dit avontuur al succesvol achter de rug hebt; ik hoor het graag in de comments! :-)

Geheel onbewust creëren we samen met ons kroost een soort geheimtaal.

Zo waren we een hele tijd geleden, misschien nog voor Siep er was, naar de Beerze Bulten met onze vrienden Jaap en Ilse. We verbleven daar in safari tenten. Super de luxe, want je hoeft zelf geen tent mee, en van binnen van alle gemakken voorzien. We ontbeten regelmatig samen, waarbij al het beleg op één hoop werd gegooid. Tom kon al aardig praten maar “mag ik van jou de hagelslag puur royale” kregen we er nog niet lekker in. Toevallig had Ilse deze hagels mee gebracht, dus reageerde Tom al gauw met “Ilse hagels!” als we hem vroegen wat hij op brood wilde.

Die benaming is nu, bijna drie jaar later, volledig ingeburgerd.

Nu Siep de oren van je kop kletst, worden ook hier nieuwe begrippen gemaakt die waarschijnlijk alleen binnen ons gezin begrepen worden. Zo vraagt hij regelmatig om een broodje pittig. Dat zit zo; we hebben regelmatig pain de province als beleg. Dat wilde Siep vaak op brood, maar wij antwoordden dan steevast met: “nee Siep, dat is veel te pittig voor jou”. Tot we op een dag niet meer op konden tegen dat smoeltje en we de stukjes peper eruit peuterde en hem zijn zin gaven. Alsjeblieft, een broodje pittig.

Gister hadden we echter geen pain de province, maar in een poging Siep iets anders voor te schotelen dan zoete meuk, verkocht ik hem gebraden gehakt als broodje pittig. “Kijk maar, precies hetzelfde, alleen zonder die dingetjes!” zei ik hem. Vervolgens nam ik zelf ook een broodje en smikkelde dit onder luid “hmmmmmm!!!” en “lekkerrrrrrrr” op. Werkt niet altijd, maar soms wel. Gister wel dus; hij at er twee boterhammen van voor hij zich herinnerde dat er ook gifgroene hagelslag in huis was.

Vanochtend wilde meneer weer graag een broodje pittig. Mijke zocht zich een ongeluk naar de pain de province in de koelkast, maar kon niks vinden.

Sja, zelfs  binnen de familie is het soms even zoeken wat er bedoeld wordt. Laat staan als ze bij oma aankomen om een broodje Ilse hagels.

Zal mij benieuwen wanneer Ilse hagels in de van Dale staat.