Ik snap die klachten over de nieuwe smurfen van de AH niet helemaal. Okay, dat ze wat kleiner zijn wèl, want dat is jammer natuurlijk. Maar dat ze uit elkaar kunnen, en dat je de hoofdjes eraf kan trekken: nou èn?

Die smurfen zijn heus niet voor kinderen bedoeld hoor! Ik bedoel: hoe vaak doen kinderen nou boodschappen? Welnee, die smurfen zijn bedoeld voor op kantoor!

Nog meer bewijs? Nou, we zijn heus niet de enigen hoor. Bob maakt er op zijn HQ zelfs een heuse uitpakparty van.

Als ze nou 's nachts, als we niet kijken, de boel nog even zouden schoonmaken, of andere kabouterachtige taken zouden doen, dan zijn we helemaal tevreden!

Of schop ik nu de smurfen community tegen het zere been door de vergelijking tussen smurfen en kabouters te trekken? In dat geval bij voorbaat mijn excuses.

Op de website van Sony Ericsson hebben ze wel een héél nauwkeurige geolocator. Kennelijk zienne ze dat wij uit West-Friesland benne. Want wat zien ik tot mijn grote verbazing?

Joh denk? Doe mij maar effe een hussie ringtones dan.

Ik kijk uit het raam vanuit ons kantoor, en zie dit.

Wat is mijn eerste gedachte?

Update: Ik moest van Mijke nu de uitslag maar neerzetten, anders was het niet leuk meer. Ik moet Jurriaan toch gelijk geven. Mijn eerste gedachte was: Oh jee, daar gaat onze internet verbinding.

Mijn tweede gedachte was: gelukkig hebben we ook nog een internet verbinding van Orange!

Mijn derde gedachte was: Ohnee, die lijn komt natuurlijk via datzelfde kastje ons gebouw binnen.

Het was een beetje het jo-jo effect dus. Schrik – Opluchting – Schrik.

Na een korte zoektocht is het er dan toch van gekomen: een Ford Fiesta. De Mondeo was erg tof enzo, maar toch ook wel erg zwaar. En erg onzuinig. Dus wilden we niet meer investeren in een auto die eigenlijk weg moest. We besloten de Mondeo te verkopen, en een kleinere te zoeken.

En dankzij Mark ook voorzien van een acceptabel geluid in de radio. Het was even knutselen, maar dan heb je ook wat. Geen overdreven gedoe met hoedenplanken die in speakers zijn veranderd, maar toch wel een lekker soundje.

De auto radio is uiteindelijk toch het belangrijkst natuurlijk :-) 

Wist niet dat ie ook kon zingen. Wel dus. En dan is dat piepstemmetje dus toch gewoon een act.

Maargoed, de show was verrassend leuk! 

Toen vanochtend het zonnetje weer scheen, dachten Mijke en ik: kom, laten we onze stalen rossen eens bestijgen, en af te koersen naar het altijd zonnige Hauwert. Kunnen we daar effe voetbal kijken, koppie koffie drinken, en dan weer terug.

Nou, en dat voetbal kijken werd wat. We zaten gezellig wat te keuvelen, totdat ons plotsklaps opviel dat de spelers op het veld zich allemaal hadden verzameld. Van rennen was geen sprake meer, van voetbalspel ook niet. Tussen de benen van de andere spelers door, konden we nog net zien dat er twee spelers waren, die voelden dat ze niet meer verder konden. Ze bleven liggen.

Wij speculeerden er op los, ons nog niet bewust van de blessure die hier ontstaan was. Eén van de spelers, toevallig Mijke d'r broer, kwam gelukkig verslag doen. Er waren twee spelers met hun hoofd op jacht naar de bal, maar in plaats van de bal, vingen ze elkáárs hoofd. Grote scheuren waren het gevolg. Een bloederig tafereel, wat wij dus allemaal niet konden zien.

Een paar minuten later kwamen er sirenes steeds dichterbij, en concludeerden we dat het toch wel ernst moest zijn. Voor een sneetje bel je geen ambulance, nietwaar?

Niet veel later, hoorden we nog meer sirenes. Wat bleek, er kwam nog een tweede ambulance aan. De speler van Hauwert was op eigen krachten naar binnen gegaan, maar kon toch beter ook met de ambulance mee. De speler van Berkhout bleef liggen, en had ook nekklachten, zo hoorden we later.

Sensatie alom natuurlijk, maar voor de slachtoffer geenszins grappig. Lekker een middagje voetballen, en dan kun je in de eerste helft al met de ambulance mee. Mis je juist de belangrijkste, derde, helft.

De wedstrijd hebben we door de vertraging niet helemaal af kunnen zien, we moesten immers de kilometers die we héén hadden gefietst, nu ook weer terug fietsen. Toen we weggingen stond het 3-0 voor Hauwert, en ik neem aan dat dit ook zo gebleven is, want ze moesten nog maar een kwartiertje spelen.

Vanavond nog even naar de Hauwertse metal band Spewpipe kijken. Laten we hopen dat hier géén ambulances aan te pas hoeven te komen. 

Hadden we gisteravond besloten dat we maar moesten gaan bieden, op "ons" huis … horen we vandaag dat hij verkocht is. Jammer de bammer! Best een teleurstelling, maar ik probeer positief te blijven en te bedenken dat er heus wel meer leuke huizen voorbij komen.

We hebben in elk geval niet als een kip zonder kop gekocht, en ons (volgens mij) goed laten informeren. We hadden het huis gewoon iets eerder moeten zien, dan was het ongetwijfeld voor ons geweest.

Op naar het volgende huis! 

In principe ben ik helemaal verzot op de binnenstad. Van het huis boven de kroeg, verhuisde ik naar het huis een stukje verderop, maar nog steeds zéér binnenstad. En dat heeft voordelen. Want als je op zondagmiddag om 12:18 zin hebt in een visje, dan sta je om 12:20 bij de visboer, en ben je om 12:30 thuis een markreel aan het opsmikkelen.

En zo kun je dus net zo gemakkelijk even naar de markt, naar de Action, of even een paar sokken kopen. En laten we de kroegen, restaurants, en het theater niet vergeten. Alles is om de hoek, en alles is te lopen. Sterker nog: lopen is sneller dan fietsen.

Toen wij dus besloten om te gaan zoeken naar een koopwoning, hield ik vol dat de lokatie persé de binnenstad moest zijn. Sfeer moest het hebben. Authentiek moest het zijn. Een beetje ouderwets, maar toch met minimaal 3 slaapkamers, en een beetje betaalbaar alstublieft. Een beetje schuren hier, een beetje schilderen daar, misschien een laminaatvloertje, maar veel meer werk moet er toch ook weer niet aan zitten hoor. Ohja, en ook graag de badkamer boven, centrale verwarming, en dubbel glas.

In principe vind ik dat nog steeds. Maar als principes me tussen de 20 en 30 duizend euro gaan kosten, dan ben ik de beroerdste niet om die principes nog eens te overwegen.

Zo doende gaan we morgen kijken naar een huis met 5 slaapkamers, en wordt de reistijd naar de stad dan uitgedrukt in fietsminuten in plaats van loopminuten. Nog steeds op acceptabele stad afstand dus, maar wel een stuk moderner, groter, en vooral goedkoper.

Het zal ons zéér benieuwen.

We verklaren de huizenjacht in elk geval voor geopend. 

Wegens nare omstandigheden, konden we met de Nachthoorns niet repeteren in het buurtcentrum. Dus opperde ik om op kantoor te komen repeteren. En dus stonden er ineens een aantal muzikanten de toeteren in kantoor.

En zo blijkt zo'n systeemplafond ook zeer nuttig te zijn om je muziek aan op te hangen. 

Open Source, het principe dat mensen hun geknutselde software gratis ter berschikking stellen, vond ik altijd al erg mooi. Altijd heb ik al eens mijn steentje willen bijdragen aan de Open Source community, maar vaak was het project te ingewikkeld om me erin te verdiepen. Voordat je de structuur van een project goed door hebt, ben je wel even een paar dagen verder. En ik heb meer te doen.

Maar bij het VCD-db project waar ik een paar weken terug op stuitte, leek hetgeen ik wilde maken niet zo ingewikkeld. Dit project is gemaakt om je DVD verzameling bij te houden, en het heeft een handige feature, namelijk dat je de films kunt 'importeren' van IMDB. Hoef je dus niet zelf in te gaan lopen voeren wie de acteurs zijn, en wat het plot van het verhaal is.

Leuk! Alleen, mijn favoriete bron is Moviemeter, niet IMDB. Dus het zou toch mooi zijn als je die informatie ook kon importeren vanaf Moviemeter.

Nou, en dat kan nu dus. Met wat hulp van de programmeur van het hele systeem (konni, dus), en wat gepruts met regular expressions, is het uiteindelijk gelukt om een Moviemeter plugin te maken.

En daar ben ik best een heel klein beetje trots op ;-).